Page 428 - Sela

İLO XOSE SELA

Hәkim uydururdu, çünki, әslindә, belә bir şey bilmirdi.
O, Kristinanı günahlandırırdı... Necәsә vәziyyәtdәn çıxmaq
üçün, onları gördüyünü dedi. Pәncәrәdәn çıxıb, sәbirsizliklә
qonşu pәncәrәni taqqıldatdı – bu dәfә yanılmadı. Sübh
şәfәqlәri onu sevgilisinin ağuşunda yaxaladı.

Hәkimin atı ağaca bağlanan cilovu qırıb, qaçıb getdi.
Ağanın atı şahә qalxıb, onu yerә çırpdı.

– Paho! – yolun kәnarında oturub donquldandı – günah
yazdadı!

III
Odunçu xanımın yanına gәlib dedi: “Senyora, Kristinanı
qovmayın, mәn günahkaram. Yalvarıram, mәni bağışlayın...”
Ancaq Kristina bağlamasını götürüb, göz yaşlarını
axıdaraq, şoseyә çıxan cığırla gedirdi.
Ağa atdan yıxılanda әzildiyindәn yatağa düşmüşdü;
ona qızı qulluq elәyirdi. Xanım otağa gәlib çarpayının ayaq
tәrәfindә oturaraq gülümsәyә-gülümsәyә dedi ki, onun
rәfiqәsi artıq şose ilә gedir. Ağa qaşqabağını töküb, içindә
Marqarita üçün aldığı güllü parça olan çamadana baxdı.
Ola bilmәz, o düşündü, vur-tut on dәqiqә әvvәl dәhlizdәn
keçirdi. Xanım bayaqkı kimi istehzayla gülә-gülә sözünә
davam elәdi: “Rәqibinin odunçu olduğunu da indicә
bildim...”
– Sәnә kim deyib?
– Özü dedi, indicә yanımdaydı.
– Onu soruşmuram. Qızın adını kim dedi?
– Hәkim, o, bu gecә mәnim otağımdaydı...
Qız atasına sәhәr yemәyi apardığı sinini әlindәn saldı.
Sonra halı xarablaşdı, hәkim çağırası oldular. Ağa hәkimi
görmәk istәmәdi, arvadına dedi: o sәni әclafcasına aldadıb.
Dediyi Kristina deyil, başqasıdı, ürәyin istәyir, axtar tap.
Onda xanım tapşırdı ki, hәkim onun gözünә görünmәsin.
Sakitlәşmәk üçün ürәyindә dedi ki, hәr halda, öz adamımızdı.
Hәkim yad adam olmadığına, xanım qızla tәk qaldığına
görә, onu çox orijinal üsulla müalicә elәdi.

428