Page 311 - Sela
P. 311
İki ölü üçün mazurka
ki, hökmәn belәdi, ancaq tәxminәn belә bir şeydi, kişilәr
üçün baş verәcәk әn pis şey, – ölümün onu harada
yaxalayacağını bilmәkdi, mәn ruhdan, әbәdi xilasdan, ya
әbәdi әzabdan yox, yalnız bәdәndәn, onunla nә baş
verәcәyindәn danışıram, bunun fәrqi var, mavrlar
barmaqlarının belә kәsilmәyinә icazә vermirlәr, çünki
cәnnәtә bütün әzalarıyla girmәlidirlәr, meyit torpağa
basdırıldı, onu soxulcanlar yedi, ya dәnizdә batdı, siyәnәk
balıqları uddu, ya tikә-parça oldu, onu itlәr yedi, ya da
yanıb kül oldu, külәklәr sovurdu, sәrçәlәr dimdiklәdi, –
nәsә kişinin meyidini yemәlidi, qadınların başına belә işlәr
gәlmir, yeddi Alontra elә dә әziyyәt çәkmәdәn әvvәlki
kimi yaşayırlar.
– Bәs Dolarinya kor bağırsaqdan sonra sağaldı?
– Çoxdan! İndi gül kimi açıb, baxanda xoşun gәlir.
Robin Lebosan vә Kasandulfların Raymundosu uzun-
uzadı fәlsәfi söhbәtlәrә baş vurublar, senyorita Ramona
onları qonaq elәyir, daha çox Robin danışır, Raymundo bir
az yorğun görünür, artıq neçә gündü üzündәn yorğunluq
tökülür.
– Bir var, yaşayasan, bir dә var, özünü yalandan elә
göstәrәsәn, Raymundo, mәn güclü deyilәm, zәifәm, özümü
aldada-aldada yaşayıram, boynuma alım ki, sәn yaşadıqların-
dan kәnardayam, misal üçün, istәyәrәm hәyatım mәnalı
olsun, ancaq özümә tәsәlli verirәm – bir dәqiqә sәbir elә! –
mәncә, bizdәn uzaqda nә varsa, mövcud deyil, yaşamır,
mәni başa düşürsәn, dünyanın mәhvәri öz ürәyimiz vә
Monçanın evidi; uzaqda olanlar: tütәk çalan perulu hindu,
suitini soyan eskimos, tiryәk çәkәn çinli, – mәni başa
düşürsәn? – saksafon çalan zәnci, ilan ovsunlayan mavr,
öz spagettisiylә neapollu, çox güman, yoxdu, dünya çox
kiçikdi, hәyat qısadı, doğrudu, Monço Preqisas yer kürәsini
dolaşıb, Monça Preqisasın Quyakildә sevgilisi olub, ancaq
başqaları bizim dağları yalnız müharibәyә görә tәrk ediblәr,
311
ki, hökmәn belәdi, ancaq tәxminәn belә bir şeydi, kişilәr
üçün baş verәcәk әn pis şey, – ölümün onu harada
yaxalayacağını bilmәkdi, mәn ruhdan, әbәdi xilasdan, ya
әbәdi әzabdan yox, yalnız bәdәndәn, onunla nә baş
verәcәyindәn danışıram, bunun fәrqi var, mavrlar
barmaqlarının belә kәsilmәyinә icazә vermirlәr, çünki
cәnnәtә bütün әzalarıyla girmәlidirlәr, meyit torpağa
basdırıldı, onu soxulcanlar yedi, ya dәnizdә batdı, siyәnәk
balıqları uddu, ya tikә-parça oldu, onu itlәr yedi, ya da
yanıb kül oldu, külәklәr sovurdu, sәrçәlәr dimdiklәdi, –
nәsә kişinin meyidini yemәlidi, qadınların başına belә işlәr
gәlmir, yeddi Alontra elә dә әziyyәt çәkmәdәn әvvәlki
kimi yaşayırlar.
– Bәs Dolarinya kor bağırsaqdan sonra sağaldı?
– Çoxdan! İndi gül kimi açıb, baxanda xoşun gәlir.
Robin Lebosan vә Kasandulfların Raymundosu uzun-
uzadı fәlsәfi söhbәtlәrә baş vurublar, senyorita Ramona
onları qonaq elәyir, daha çox Robin danışır, Raymundo bir
az yorğun görünür, artıq neçә gündü üzündәn yorğunluq
tökülür.
– Bir var, yaşayasan, bir dә var, özünü yalandan elә
göstәrәsәn, Raymundo, mәn güclü deyilәm, zәifәm, özümü
aldada-aldada yaşayıram, boynuma alım ki, sәn yaşadıqların-
dan kәnardayam, misal üçün, istәyәrәm hәyatım mәnalı
olsun, ancaq özümә tәsәlli verirәm – bir dәqiqә sәbir elә! –
mәncә, bizdәn uzaqda nә varsa, mövcud deyil, yaşamır,
mәni başa düşürsәn, dünyanın mәhvәri öz ürәyimiz vә
Monçanın evidi; uzaqda olanlar: tütәk çalan perulu hindu,
suitini soyan eskimos, tiryәk çәkәn çinli, – mәni başa
düşürsәn? – saksafon çalan zәnci, ilan ovsunlayan mavr,
öz spagettisiylә neapollu, çox güman, yoxdu, dünya çox
kiçikdi, hәyat qısadı, doğrudu, Monço Preqisas yer kürәsini
dolaşıb, Monça Preqisasın Quyakildә sevgilisi olub, ancaq
başqaları bizim dağları yalnız müharibәyә görә tәrk ediblәr,
311
