Page 307 - Sela
P. 307
İki ölü üçün mazurka
– Nә olar, ancaq Xabarin bunu heç vaxt bilmәdi.
Xabarin öz nifrәtini vә sayqısızlığını yuxarıdan-aşağı
belә sıralamışdı: hәrbçilәr, italyanlar, vergiyığanlar,
qәbirqazanlar, qısaboylular vә pәltәklәr.
– Portuqaliyalılar da?
– Yox, onlar yox.
Sabiniano Saqramon Roidis pәltәkliyi bir yana, üstәlik,
danışanda adamın üzünә tüpürür, Sabiniano bizim göz
yaşı vadisindә dünyanın üzünә tüpürә-tüpürә gedәn iyrәnc
adamdı, arvadı Xustinita Sereyxal Roybos ömrü boyu ona
xәyanәt elәyib, o vaxta qәdәr ki, günlәrin bir günü onu
dәlixanaya soxub, Alkala de Çivertdә şәkәrli badam fabriki
olan kastiliyalı Felipe Albiol Fornerә qoşuldu.
– Cevizi, günәbaxan tumunu, araxisi dә şәkәrlәyirlәr?
– Hә, onları da, bu Albiol ağına-bozuna baxan deyildi,
әlinә keçәni şәkәrlәyirdi.
Ona çox şey vәd elәsәlәr dә Xustinita mәşuqunu heç
vaxt aldatmadı, Albiol heç vaxt buynuz gәzdirmәdi, aydın
mәsәlәdi, hәmin bәzәk Sabinianonun qismәti oldu.
Xustinita Xabarinin (Qaban) mәrhum arvadının bacısı
qızıydı, ona görә bir növ qohum idilәr; Xustinita özünü
şәhәrli kimi aparırdı, hündürdaban, topuqlarından bağlanan
qırmızı tufli geyinirdi.
– Çinli, ya әslәn Syudad-Realdan olsan da, әn başlıcası
kök salmaqdı; fahişә tuflisi geyinmәk xırda şeydi, gәrәk
hәm dә bir yerdәn möhkәm yapışasan.
Xabarin tapşırdı ki, Kasandulfların Raymundosunu
çağırsınlar.
– Deyәsәn, ruhlar artıq dinclik tapır. Bu alçağı neylәmәk
fikrindәsәn? Kimi nәzәrdә tutduğumu bilirsәn.
– Fikrinizdәkini başa düşürәm, Evelio әmi, ancaq hamı-
nın fikrini eşitmәk lazımdı, Robinә tapşırmışam hamını
yığsın.
– Yaxşı, tәlәsmәyә dәymәz, hәlә vaxtımız var!
307
– Nә olar, ancaq Xabarin bunu heç vaxt bilmәdi.
Xabarin öz nifrәtini vә sayqısızlığını yuxarıdan-aşağı
belә sıralamışdı: hәrbçilәr, italyanlar, vergiyığanlar,
qәbirqazanlar, qısaboylular vә pәltәklәr.
– Portuqaliyalılar da?
– Yox, onlar yox.
Sabiniano Saqramon Roidis pәltәkliyi bir yana, üstәlik,
danışanda adamın üzünә tüpürür, Sabiniano bizim göz
yaşı vadisindә dünyanın üzünә tüpürә-tüpürә gedәn iyrәnc
adamdı, arvadı Xustinita Sereyxal Roybos ömrü boyu ona
xәyanәt elәyib, o vaxta qәdәr ki, günlәrin bir günü onu
dәlixanaya soxub, Alkala de Çivertdә şәkәrli badam fabriki
olan kastiliyalı Felipe Albiol Fornerә qoşuldu.
– Cevizi, günәbaxan tumunu, araxisi dә şәkәrlәyirlәr?
– Hә, onları da, bu Albiol ağına-bozuna baxan deyildi,
әlinә keçәni şәkәrlәyirdi.
Ona çox şey vәd elәsәlәr dә Xustinita mәşuqunu heç
vaxt aldatmadı, Albiol heç vaxt buynuz gәzdirmәdi, aydın
mәsәlәdi, hәmin bәzәk Sabinianonun qismәti oldu.
Xustinita Xabarinin (Qaban) mәrhum arvadının bacısı
qızıydı, ona görә bir növ qohum idilәr; Xustinita özünü
şәhәrli kimi aparırdı, hündürdaban, topuqlarından bağlanan
qırmızı tufli geyinirdi.
– Çinli, ya әslәn Syudad-Realdan olsan da, әn başlıcası
kök salmaqdı; fahişә tuflisi geyinmәk xırda şeydi, gәrәk
hәm dә bir yerdәn möhkәm yapışasan.
Xabarin tapşırdı ki, Kasandulfların Raymundosunu
çağırsınlar.
– Deyәsәn, ruhlar artıq dinclik tapır. Bu alçağı neylәmәk
fikrindәsәn? Kimi nәzәrdә tutduğumu bilirsәn.
– Fikrinizdәkini başa düşürәm, Evelio әmi, ancaq hamı-
nın fikrini eşitmәk lazımdı, Robinә tapşırmışam hamını
yığsın.
– Yaxşı, tәlәsmәyә dәymәz, hәlә vaxtımız var!
307
