Page 61 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Revaz Ènaniøvili

SİXARULA

Mağvala içәri keçdi, kürәyini qapıya söykәyib başını yana
çevirdi.
– Bizim dülgәr sizi görmәk istәyir, batono Levan.
– Hansı dülgәr?
– Dülgәrlik emalatxanasında işlәyir.
– Nә istәyir?
Mağvala çiyinlәrini çәkdi.
– Deyir, arvadım ölüb, direktora sözüm var.
Levan acıqlandı. Bilirdi ki, bu cür adamlar, adәtәn, qanun-
dan kәnar şeylәr üçün ağız açırlar. Bununla belә, başı ilә
razılı ğını bildirdi.
– Gәlsin.
Mağvala çıxdı, ancaq qapını örtmәdi.
Dülgәr әvvәlcә başını uzatdı, sonra ayağını içәri qoydu,
qapının yanında dayandı.
Balacaboy, dolu kişi idi, yәqin, altmış yaşını ötürmüş
olardı. Böyük başı, iri gözlәri vardı.
Tәkәmseyrәk ağ saçları qәhvәyi rәngli alnında bir-birinә
qarışmışdı. Levana elә gәldi ki, kişi qalın bığının altından
gülümsünür.
– Buyurun, buyurun...
Kişi irәliyә sarı bir addım atdı. İri papağını sağ әlindәn sol
әlinә keçirdi.
– Buyurun, buyurun!
Levan irәli yeriyib әl verdi. Dülgәrin dәyәnәk kimi bәrk, 61
quru әli vardı.
– Әylәşin, – Levan ona stul tәklif etdi.
– Yox, sağ olun, oturmaqla vaxtınızı alıb sizi narahat
etmәk istәmirәm.
– Nә narahatlığı var, canım?! Әylәşin, әylәşin.
– Yox, dәrdimi elә ayaq üstә dә deyә bilәrәm.
– Buyurun.