Page 59 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Ediøer Kipiani

maz musiqi parçaları, tamaşanın başlanmasına qalmış son
dәqiqәlәr ona böyük lәzzәt verirdi.
Birinci siqaretdәn sonra ikincisini yandırdı. Yenә bufetin
piştaxtasına yaxınlaşıb bir stәkan mineral su istәdi. Orkestr
meydançasına qayıtmağa qәsdәn gecikirdi: “Görәk mәnsiz
necә başlayacaqlar”. Eyni zamanda ikili hiss keçirirdi: birdәn
onsuz başlayarlar vә bunun qeyri-mümkünlüyü.
Foye boşaldı, lojaların qapıları bağlandı. Dmitri cәld
pillәkәnlә aşağı qaçıb sәhnә arxasına keçdi. Orkestr meydan -
çasına uzanan dәhlizi ötüb alçaq qapının ağzına çatanda
donub-qaldı: artıq salonda işıqları söndürürdülәr, elә bil kimsә
nәhәng çırağın fitilini aşağı salırdı. Gecikmiş tamaşaçılar öz
yerlәrini tapmaq üçün vurnuxurdu. Hәr şey hәmişәki kimiydi,
yalnız pultun yanında dayanmış dirijor gәrginlik içindә
gözlәrini qıyıb qapıya baxır, görünür, hәyәcanlanırdı.
– İndiyәcәn hardasan! Dirijor sәni gözlәyir, – kontrabasçı
tәnә vә hәyәcanla pıçıldadı.
Dmitri pörtüb qızardı, cәld öz yerini tutdu, barmaqlarını
dillәrin üstündә gәzdirdi, dәrindәn nәfәs alıb çalmağa başladı.
Hәmin axşam qoboyun bir qәdәr xaric sәslәndiyini yalnız
dirijor hiss elәdi.

59