Page 388 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Görcö nÿsri antologiyası

Qәfildәn qaranlıq dәhlizdә qapı peyda olur, dәli kimi bütün
bәdәnimlә qapıya doğru atılır, amma geri sıçrayıram: qapı
bağlıdı! Әclaf Zuriko!.. Xırıltılı sәs get-gedә yaxınlaşır. İri әl
boynumdan yapışıb mәni özünә sarı çevirir. Qaranlıq dәhlizdә
qarşımda Gela Koxreidze, Eynәkli Gela, Sәfeh Gela dayanıb.
Amma Gelanın әvvәlki simasından әsәr-әlamәt qalmayıb,
gözlәri eynәyin arxasında qәzәblә, әn pisi dә, çılğıncasına bәrq
vurur, dodaqları bәrk-bәrk sıxılıb, çatılmış qaşlarının arası
qırışıb.
– Sәnә dedim ki, başıma vurmaq olmaz... – Koxreidzenin
asta sәsindә qәfildәn soyuq vә ötkәm çalarlar peyda olur,
çiyinlәri qalxır, ağır yumruğu sәssiz halda mәnә tәrәf şığıyır. –
Mәni bütün sinfin gözü qarşısında tәpiklә vurdu...
Birinci zәrbә çәnәmә, ikinci qarnıma, üçüncü sinәmә, dör -
düncü qaşıma dәyir. Daş döşәmәyә qan damcılayır. Sifәtimin
isti, duzlu maye ilә necә örtüldüyünü duyuram. Yıxılıram...
Gözucu yerdә uzanmış, başını qaldırıb bizә baxan
Datunanı görürәm. Başımın üstündә zәncir cingildәyir,
Koxreidze darvazanı açmağa çalışır.
– Açar hanı? – öz-özünә mızıldayır. – Hә, cibinә qoyub
axı, – xatırlayıb hәyәtә qayıdır.
Koxreidzenin qıçlarının arasındakı işıqda üzüqoylu
uzanmış Datunanın başını yerә necә qoyduğunu görürәm,
guya şüurunu itirib.
Koxreidze Zurikoya yaxınlaşıb, onun şalvar cibini yox -
layır. Açarı tapıb qovluğunu götürür, darvazaya yönәlir, qapını
açıb küçәyә çıxır.
388 Qalxıram, sifәtimin qanını silib sәndәlәyә-sәndәlәyә
hәyәtә gedirәm. Datuna asfaltın üstündә oturub şalvarını çırpır.
– Bәrk yaralanıbsan? – o, altdan-yuxarı mәnә baxır.
– Deyәsәn, qaşım çapılıb, – cavab verirәm.
– Mәni isә azca әzib, – onun gözlәrinin altı göyәrib, alnı n da şiş
var.
Әlimi uzadıb qalxmağa kömәk elәyirәm.
– Neylәyәcәyik? – krantda sifәtimin qanını yuyuram.