Page 393 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1
P. 393

Èrakli Øamatava

             Hәr dәfә mәrasim başa çatandan sonra Pila mıx götürüb
          divara vururdu. Sonra bıçağın ucuyla çәrtdiyi çeçәlә barma -
          ğının qanını ikonaya sürtürdü. Daha sonra qana bulaşmış alәti
          salfetә bükür, axırda da şam yandırırdı. Mumu buxur әvәzi
          işlәdirdi. Әllәrini tәmiz silirdi. Yorğun olsa da, gecә yarıdan
          keçәn kimi xoş ovqatla yatırdı. “Hәr kәndin eyni hәyat tәrzi
          var, vәrdişlәri isә fәrqlidir.”
             Sәhәr tezdәn durur, mal-qaranı sağıb otlağa buraxırdı.
          Süddәn kәsmik vә pendir hazırlayırdı. Ocağı yandırırdı. Hisә
          vermәk üçün asdığı mal әti, bibәr vә suluquni pendirinin
          altının odununu artırırdı. Axşamdan qalan yemәyi toyuq-
          cücәyә verirdi. Uzun müddәt idi ki, o qәnaәt edilmiş dәqiqәlәri
          mәqsәdәuyğun şәkildә xәrclәyirdi. Әvvәlcәdәn bilirdi ki,
          sabah hansı işlәri görәcәk, iyirmi dörd saatı necә keçirәcәk.
          Lakin Pila üçün iyirmi dörd saat yalnız gündüz idi.
             Bu, onun hәyat tәrzi idi, özünü dә başqa cür tәsәvvür edә
          bilmirdi. Doğrudan da: “Vәrdiş etdiyin mühitdәn qocalıqda da
          yan keçә bilmәzsәn.” İşә getdiyi yerdә oğluna rast gәldi. O
          günә lәnәt olsun.
             Pila qara libas әvәzinә qәhvәyi rәngә çalan gödәkcә
          geyinmişdi. Oğlu qәzәblә atasını mәzara qarşı hörmәtsizlikdә
          qınadı. “Özündәn razı olan bir rahibin ölülәr, yaxud dirilәr
          nәyinә lazımdır?  Atasından xәbәrsiz bir az daş-qaş, pul
          götürәn yeganә varisә lәnәt yağdırdı. Hәmin cavahirat yiyәsiz
          qalsa, necә olacaq? Bu günah deyilmi?”
             Әldәn düşmüş Pila bambukdan hörülmüş kәtilә çökdü.
          İçindә fısıldayan bir vücudun sәsini eşitdi. “Pila, Pila, sәnin
          mәnliyin hanı?”
             Qocanın eşitdiyi sәsdәn canını qurtarmaq cәhdinin acığına,
          bayaqkı sәs indi dә köntöy lәhcәylә әks-sәda verә-verә rahibi  393
          yamsılayıb cinlәndirdi: “Sәnin işini kim davam etdirәcәk?
          Mәgәr yaramaz varislәr babalarının miraslarından imtina
          edәcәklәr? Hәqiqәt haradadır? Öz kökündәn nә qәdәr
          uzaqlaşdığını hiss edirsәnmi? Adını Pilat qoymuşdular, sәn isә
          dönüb Pila oldun.”
             – Ha, ha, ha... Qocaman Pilaya nә oldu?! Başqasının ürәk
          ağrısından özünün keçmişdә çәkdiyin bәlalar daha üstündür.
   388   389   390   391   392   393   394   395   396   397   398