Page 395 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Èrakli Øamatava

– Әcdadlarımızın әnәnәvi ayinlәrini uşaqlıqdan icra
elәdim...
Ümidlәri boşa çıxmış lәnәt gözlәyәnlәrdәn biri mızıldandı:
“Off!”
O, nağara sәsinә oxşayan sәslә yorulmadan hәyatından vә
gәlәcәkdәn danışırdı. Sanki işıq qaranlıq gecәni dә, şiddәtli
yağışı da qovurdu. Әks-sәda hәmin sәsә açıq-aydın züy tu-
turdu.
Gecәyarı ovsun oxuyub lәnәtә gәlmişlәri yada saldı.
Keçmişlә bu günü bir-biri ilә müqayisә etdi. Nә olsun ki,
gәlәcәyi yox idi? “Tanrının da nә gәlәcәyi, nә dә keçmişi var.”
Qәmli-qәmli gülüb siqaret yandırdı. Tüstü havada kәsik-kәsik
oldu.
Hiss etdi ki, әbәdi sәrbәstliyә vә azadlığa qovuşan oğlu
ondan canını qurtarıb. O isә ölgün baxışlı ata gözlәriylә ölünü
oxşayıb әzizlәyirdi.
Birdәn yorğanlara, pәrdәlәrә, taxta divarlara od vurdu...
Qisas almaqdan yorulub üzüstә yerә yıxıldı. Onun dadına nә
yanğın maşınları, nә dә tәcili yardım yetişә bildi.
Yorğun insanlar şirin yuxu görürdülәr. Hәm dә, bilirsiniz
ki, başqasının taleyi insanları maraqlandırmır. Yәqin,
deyәcәksiniz, bu, hәr kәsin özünün şәxsi işidir.
Qoca Pila qәhvәyi rәngә çalan gödәkcәsiylә, ibadәtgah vә
ikonalarıyla yanıb külә döndü. Bir neçә ildәn sonra Pilanın
sözlәri yadıma düşdü, onları balaca Giorgiyә söylәdim: “Hәr
kәndin eyni hәyat tәrzi var, vәrdişlәri isә fәrqlidir”. Lakin o,
bu ağıllı mәslәhәti Pilanın hәyәtindә oynamağa qurban verirdi.
Bir gün Giorgi hardasa yüz әdәd mismar, bir dә sapı yarı -
yacan yanmış çәkic gәtirdi: “Burada yüzdәn artıq dәmir 395
parçası var”. Dedim, gedәk, bundan üç dәfә çox da tapa bilәr -
sәn.
Giorgi vә Pilanın daxmasına tәrәf üz tutduq. Birlikdә
qocanın keçmişindә eşәlәndik. O vaxt onun gәlәcәyi olmayan
hәya tına gülürdük. Kim bilir, bәlkә dә, qoca haqlı idi. Bәd -
xahlar yaxşı insanların acığına daha çox yaşayırlar. Çünki
әslindә, hamımız bu dünyada bir-birimizin xәtrinә, yaxud
acığına yaşayırıq.