Page 391 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Èrakli Øamatava

LӘNӘT

oca Pila kәndin kәnarındakı laxlamış taxta talvarın
Qyanında dayanıb hәyәcanla öz-özünә donquldanırdı.
Zamanın әzab-әziyyәt verdiyi bu adam hәmişә belә deyingәn
vә dәrdli görünürdü. Qocaman küknarın kölgәsindә
daldalandığına görә Günәş onu isitmirdi; özü dә cılız bәdәnini
günün isti şüasından bilә-bilә gizlәdirdi. “Ürәk üşüyәndә, qan
donanda bәdәnin çürümәyә başlayır”. Tәrdәn “şırımlanmış”
gözlәrini әsәbi halda oynadırdı. Sifәt cizgilәri bәdbәxtliyini,
çarәsizliyini açıq-aşkar bәlli edirdi. “Elә adamlar var ki,
bәxtlәri heç vaxt gәtirmәyib”, – dodaqaltı mızıldanan qoca
Pila üç ay әvvәl hәyat yoldaşını itirmişdi.
Qara geyimli rahibә tәlqin elәmişdilәr: “Qara rәng matәm
rәngi deyil, hörmәt әlamәtidir”. Dünyasını dәyişәnlәrә hörmәt
göstәrmәk dirilәrin savabıdır. Bağda tәk idi. Sonra qәbir üstә
getmәyә hazırlaşdı. Yabanı güllәrdәn dәrib dәstә bağlasa da,
“Olmadı”, – deyib çox solğun göründüklәri üçün bәyәnmәdi.
Fikirlәşdi ki, gül alveri ilә mәşğul olan qonşusundan qәrәnfil
alsın. Sәndәlәyә-sәndәlәyә yataq otağına girdi, şkafın
siyirmәsini çәkib köhnә, tәnәkәsi sürtülmüş bir mücrü çıxardı.
Açıb içini diqqәtlә gözdәn keçirdi.
Az sonra xәcalәtindәn pәrt olmuş, oğurluq edәn oğlunu
sancdı:
– Qaydaya görә, yeniyetmә öz tәrbiyәçisinә inanmalıdır.
Tәәssüflәr olsun ki, oğurluq etmәk sәnin qanına keçib. Yaş
adamı nәinki qocaldır, çürüdür, hәtta öldürür dә. Ölülәr isә
cansız әşyaya oxşayırlar. Amma... ilahi qüvvә mәnә elә bir
qocalıq qismәt etmәdi ki, ağlım qarışaydı, yaddaşımı, ya da 391
görmә qabiliyyәtimi itirәydim.
– Haqq Allahın, qәrar hiddәtin, qәlәbә hәqiqәtindi... – oğlu
imkan vermәdi ki rahib sözünü bitirsin; o, qoca atasını dәdә-
baba ibadәtgahına sarı itәlәdi.
Qoca iri bir şam vә şamdan götürdü. Şamı yandırmaq üçün
alışqanı yox idi, odu iki çaxmaq daşını bir-birinә sürtmәklә
әldә etdi. Masanın üstünә ikonalar düzülmüşdü. Adәtәn,