Page 337 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Ar÷il Kikodze

MARAL VӘ LİMONAD

olkovnikdәn xoşum gәlmir, donqultusuna da darıx -
Pdığıma görә qulaq asıram. Darıxdığımdan vә bekar -
çılıqdan. O sәbәbdәn xoşlamıram ki, özünü hәlә dә polkovnik
sayır, öz kazarmasındakı kimi әmr verir. İndi zәhlәtökәn vә
acıdil qocadı, әvvәllәr necә olduğunu isә bilmirәm. Müha -
ribәdә hәlak olsaydı, adını kәndin ortasındakı xatirә lövhәsinә
yazardılar, amma sağ qalıb. Hәlә müharibәdәn sonra Severian
Xorqvianiylә dağlarda qaçqın inquşları tutublar (bu barәdә bir
kitabda özüm oxumuşam). Orda da ölmәyib, salamat qurtarıb.
İndi isә bizi boğaza yığır. Mәnә toxunmur, amma Valiko әmiyә
görә hirslәnirәm. Ümumiyyәtlә, Valiko әmini söymürdü – va-
dinin o biri tәrәfindәn gәlәn keşişlәri asıb-kәsirdi. Mәnimsә
Valiko әmiyә yazığım gәlir. Axı onu indiki kimi aciz
görmәmişәm, cavanlığında necә olduğu yadımdadı. Atamın
dostuydu, ucaboy, yaraşıqlı, güclü bir kişiydi... Bu gün
keşişlәrә qahmar çıxmağa, Polkovnikin cavabını vermәyә
cәsarәti çatmayanda, yazığım gәldi, ona görә dә yanından
aralanmıram.
O iki nәfәr dünәn vadiylә üzüyuxarı Arxangel monastırına
gedirdi, deyilәnә görә arxalarınca da bir dişi maral düşübmüş –
maral cavanmış, yedәklәrindә gedirmiş. Tәәssüf ki, görmәdim.
Bütün kәnd görüb, mәnsә tәrs kimi hәmin vaxt vadidә keçilәri
axtarırdım. Amma qәribә işdi: elә aydın tәsәvvür elәyirәm ki,
elә bil öz gözlәrimlә görmüşәm. Dünәn hava yaxşıydı;
noyabrda buludsuz, isti günlәr nadir hallarda olur, belә 337
günlәrdә kәndimizin yolu gözәl görünür. Dünәnki
qürubçağında da uzun әba geyinmiş iki saqqallı kişi, bir dә
arxalarınca sanki yedәkdә gedәn әhlilәşdirilmiş maralı
görürәm. Bu mәnzәrәni rәsmdә çәkilmiş kimi görürәm, ancaq
gerçәkdә görsәydim, daha yaxşı olardı.
Elә hey “keşişlәr, keşişlәr” deyirәm, görünür, Polkovnikin
ağzından götürmüşәm; әslindә, onlar tәpәnin o üzündәki