Page 272 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1
P. 272

Görcö nÿsri antologiyası

                                        ***
                   Taksidәn endi. Marneuli rayonunun bapbalaca kәndini ev-
               ev gәzdi.
                   – Bir az gözlәyin, –  sürücüdәn xahiş elәdi. – Molla harada
               yaşayır? – o, rastlaşdığı adamlardan soruşdu.
                   – Molla? Bax o ikimәrtәbәli evdә yaşasyır! – evi
               göstәrdilәr.
                   – Allahım, mәni bağışla, beynim dә, imanım da qarışıqdır.
                   Barmaqlarını sinәsindәki kiçik xaça toxundurdu.
                   Mollanın adı Musadır. Qaraşındır. Sağ qolu işlәmir, qısa
               barmaqları cansız halda sallanır. Barmağında qara qaşlı üzük
               var.
                   – Buyurun, xanım, açıq deyin, dәrdiniz nәdir? – molla
               sualını lap hәkim kimi verdi.
                   Qadın elә bilirdi ki, molla falına baxıb özü deyәcәk: “Ay
               yazıq, bu nә әzabdır çәkirsәn? Әrinin aşnası var. Sәni öldürәn
               tәnhalıqdır. O qәdәr göz yaşı axıtmısan ki, lap dәnizi doldu -
               rardı”.
                   Molla isә әlindәki kәhrәba tәsbehi oynada-oynada rahatca
               suallar verirdi. “Dәrdin nәdir?..” Әgәr hәqiqәtәn, gәlәcәyi görә
               bilirsә, onda dәrdimin nә olduğunu özü tapsın.
                   – Әrim mәnә xәyanәt elәyir.
                   – Şәklini gәtirmәmisәn? – molla soruşdu. – Ovsun
               oxuyacağam, әrin dә tezliklә yanına qayıdacaq.
                   Qadın ruhlandı. Şәkli masanın üstünә qoydu...
                   – Sәnә cadu elәyiblәr. Şәklini kimsә bir ölünün torpağına
               basdırıb. –  Qadının bәdәni titrәdi. –  Buna görә dә әrin sәni
        272    qucaqlayanda elә bilir, ölünü qucaqlayır. Gözәl qadınsan,
               amma sәnә elә bir әmәl olunub ki, kimә üz versәn, yanına
               gәlmәyәcәk. Cadu hәmin qadının işidir! – Sonra molla sol әlini
               mәnalı-mәnalı yuxarı qaldırdı. – Gәl, burada otur!
                   Nәzәrlәrini kişinin şәklinә zillәdi, öz-özünә danışmağa
               başladı. Hәrdәn sol әliylә sağ, cansız әlini götürüb şәklin
               üzәrindә gәzdirirdi.
                   – İndi o masanın üstünә uzan, – dedi.
   267   268   269   270   271   272   273   274   275   276   277