Page 216 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Görcö nÿsri antologiyası

– Varlısan! – xәstә canlandı.
– Dünәn varlıydım, bu gün mәn dә sәnin kimi proletaram.
– Sәn fırıldaqçısan, proletar deyilsәn. Borcunu qaytarsan,
yaxşı olardı.
Maiko әlindә stullar içәri girdi. Hәmişә tәәccüblәnirdim
ki, necә olub, Givi onunla evlәnib? Ayaqlarında iri çәkәlәklәr
vardı, әmәlli-başlı ağardılmış sifәti parıldayırdı.
– Sağ ol, – dedim. Xeyli dinmәzcә oturduq.
Givi gah hardasa laborant işlәyir, gah onillik musiqi
mәktәbindә dәrs deyir, gah da hәr şeyi atıb uzun müddәtә yoxa
çıxırdı. Bir dәfә mәnә şeirlәrini gәtirmiş vә utana-utana fikrimi
soruşmuşdu. Bir şeiri indiyәdәk yadımdadı. Peşәkarlıq
baxımından zәif olsa da, zәrifliyi, lirikliyi, qüssәsi adamı
heyrәtә gәtirirdi. Bunu Androya deyәndә o gülümsünüb
Givinin rәsmlәrini göstәrmişdi. Rәsmlәrdәn biri “Gecә”
adlanırdı, mәndә silinmәz tәsir buraxmışdı. Әsәr tünd rәngin
simfoniyasıydı, onda sehrli, әzәmәtli nәsә vardı...
Mәnә elә gәlirdi ki, Givi musiqi xәstәsidi. Onun obrazı
qrammofon valları mağazasını, yaxud sәsyazma studiyasını
xatırladırdı. Hәmişә öz aparatının sәsini axıracan qaldırır, bu
“biabırçılıq” qonşuları hiddәtlәndirsә dә, Givinin vecinә dә ol-
murdu.
– Caz hәr şeydi, – deyirdi. – Hәqiqi caza qulaq asanda
mәndә belә bir duyğu yaranır ki, dәnizdәyәm, çin olmamış
arzular vә xәyallar dәnizindә.
O gün Andro dediyinin üstündә durdu – Givini aparatı
qoşmağa mәcbur elәdi. Maiko etirazını bildirdi, hәtta mәnim
dә ona bir az yazığım gәldi. Doğrudan da, elә hamı onlara
216
Givinin yeni vallarına qulaq asmağa gәlirdi.

5
O gün Lilini evәcәn ötürmәdim. Bәlkә, ona görә ki,
Dicomiyә gedәn taksidә artıq iki nәfәr vardı. Lili vә Andronun
yolları bir idi, mәnsә yaxınlıqda yaşayırdım.
Soyuq havada külәk xәzan yarpaqlarını sümürüb aparırdı.
Küçә kimsәsiz, yarımqaranlıq idi vә mәn, demәk olar ki,