Page 219 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Merab Abaøidze

– Mәhz belәdi, – şüuraltının dәrin uçurumundan nәrilti
qopdu. – Burada anlaşılmaz nә var ki: birinci parçanın yerini
tәbiәt tutdu. İkinci parça onunla bir bütövlük yaratdı. Onları
möhkәm vә zәrif bağlar birlәşdirir. Birinci parça... – burada
şüuraltı dolaşdı. – Lәnәt şeytana, bәs birinci parça hardadı?
Ora-bura baxdım. Lili heç yerdә yox idi.
– Sәn elәdin, – qәzәblә qışqırdım, – onu çıxıb getmәyә
sәn mәcbur elәdin!
– Mәnim nә günahım var, – şüuraltı donquldandı. – Sәn
ona gözgörәsi xәyanәt elәdin. Buna kim dözәr?! Özü dә ki -
min lә... Bu simasız bağla.
– Sәn olmasaydın, o bunu bilmәzdi.
– Bu mәnim borcumdu. Mәgәr kim olduğumu unutmusan?
– Yaxşı, qoy belә olsun. Amma indi mәnimlә nә bağ var,
nә dә Lili. Mәn, olsa-olsa, kimsәsiz ikinci parçayam. Elә et ki,
tәzәdәn bütöv olum.
– Necә? – şüuraltı sәslәndi. – Necә ola bilәr ki, sәni
tәhlükәyә atım? Di gözlәrini yum...
Gülümsәdim. Aydın idi ki, mәni әlә salır. Gözlәrimi yu -
mub gözlәyim ki öz mәnimin ikinci parçasıyla nә vaxt birlәşә -
cәyәm? Bu lap ağ oldu...
– Әlvida, naqqal, – şüuraltıma deyib bağdan çıxdım.

8
Qapını Maiko açdı.
– Vәziyyәti çox pisdi, – dedi.
– Böyrәyidi?
– Yox, – pıçıldadı vә barmağını gicgahına qoydu. 219
Otağa girdim. Givi yataqda uzanmışdı. Sifәti ölü üzü kimi
solğun idi. O qalxıb yatağında oturdu vә mәnasız-mәnasız
üzümә baxdı. “Doğrudan da, ağlı çaşıb”, – dәhşәt içindә
fikrimdәn keçirdim.
Bir müddәt gözünü qırpmadan baxdı. Sonra gülümsündü,
çarpayının böyründәki stulun üstündәn iri külqabını götürüb
elә qüvvәtlә tolazladı ki, cәld tәrpәnmәsәydim, kәllәmi dağı -
dacaqdı.