Page 54 - "Zəfər və ilğım"

әtlәrini ovuşdurdu… Birdәn kimsә onu sәslәdi. 1924-cü

ilin yanvar xatirәsi bir andaca sovrulub getdi, çevrilib ba-

xanda teatrın direktoru Nikolay Lukyanoviç Dupakı gördü.

Boy-buxunlu, yaraşıqlı Dupak keçmişdә uğurlu aktyor vә

Stanislavski Teatrının partiya tәşkilatı katibi olmuşdu, onun

teatra direktor tәyin

edilmәsi bir çoxları

üçün gözlәnilmәz ha-

disәydi.

– Yuri Petroviç,

xoş gördük, – direk-

tor Kumiri sevinclә

qarşıladı, – İdarәdәn

zәng edib dedilәr ki,

gәlirsiz, sizi xidmәti

girişdә gözlәyirdim,

sizsә әsas qapının

önünә gәlmisiz. Bu-

rada nәsә bir simvoli-

54 ka var! Teatra ön qapı-
dan girmәk istәyir-

Y.Lyubimov yeni teatr binasının siz? Elә isә, buyurun,
tikintisində, 1982-ci il. keçin. Xoş gәlmisiz.

– Yox, Nikolay

Lukyanoviç, sağ olun. Amma simvolika yox deyil. Mәn

Taqankada FZM-dә (Fabrik-Zavod Mәktәbi) oxumuşam.

Burada bir hәbsxana da vardı. Odur, orada! – o, әliylә

Taqanka hәbsxanasına işarә etdi. – Belәcә, dövrә qapanır:

on dörd yaşımda burada oxumuşam, qırx beş yaşımda isә

buraya rәhbәr kimi qayıtmışam. İlahi, bu rayonda nә qәdәr

oğru, cibgir, hәr cür yaramaz insanlar vardı. Sonra hәbsxananı

dağıdıb, yerindә Dram vә Komediya Teatrı ya-ratdılar. Belә

şeylәr nağıllarda olur. Ancaq bir şey var ki, indi bu “nağıl”ı

yada salan yoxdur, insanlar teatrın yolunu yadırğayıblar.