Page 106 - "Zəfər və ilğım"
P. 106
– Qorxmayın, professor. Sadәcә mәnә “Ölülәr vә dirilәr”i
sәhnәlәşdirәrkәn başıma gәlәn bir hadisәni xatırlatdınız. O
vaxtlar – 1965-ci ildә mәni çıxdaş elәmişdilәr. Birdәn-birә
hamı mәni tәrk etdi, “Ölülәr vә dirilәr”i bağladılar. Onda
Mayakovski Teatrında “Dünyanı sarsıdan on gün” tamaşasını
oynayırdıq. Bir gün Vısotski işә sәrxoş gәldi. Elә bu vaxt
xәbәr çıxdı ki, Mikoyan tamaşaya baxmağa gәlәcәk. İnzibat-
çı otağında oturub fikirlәşirdim – nә edәcәyimi bilmirdim.
Zәng elәyәn dә yox idi, elә bil telefon xarab olmuşdu.
Mayakovski Teatrında
misteriya – 60-cı illәr
Taqanka Teatrı güclü inzibati tәzyiqdәn heç cür qurtula
bilmirdi. Lübimovun özünü dә tez-tez әlә salır, mәsxәrәyә
qoyurdular. Hәmin vaxtları Lübimov hәmişә kәdәrlә xatırlayır.
Mayakovski Teatrında başına gәlәn hadisә dә belә qәmli
xatirәlәrdәndir. Sonralar bu hadisәni çox adama danışmışdı:
106 “Onda Mayakovski adına Teatrda, inzibatçının otağında
oturmuşdum. Tanımadığım bir adam içәri girib soruşdu:
– İnzibatçı sizsiniz?
– Yox, nәdir ki?
– Әvvәlcә sualıma cavab verin, axı birinci mәn sual
verdim. Hә, siz kimsiniz?
– Mәn rejissor Lübimovam, Sov.İKP-nin üzvü. Mayakovski
Teatrının rәhbәrliyinin icazәsi ilә buradayam.
– Buyurun, bizimlә gedәk.
– Hara? Niyә?
– Buraya tanınmış bir adam gәlәcәk.
– Mәn onu tanıyıram?
– Ola bilsin. Yәqin ki, tanıyırsınız. Onu siz qarşılayacaq-
sınız. Dindirsә, danışarsınız. Amma әn yaxşısı, susmaqdır.
sәhnәlәşdirәrkәn başıma gәlәn bir hadisәni xatırlatdınız. O
vaxtlar – 1965-ci ildә mәni çıxdaş elәmişdilәr. Birdәn-birә
hamı mәni tәrk etdi, “Ölülәr vә dirilәr”i bağladılar. Onda
Mayakovski Teatrında “Dünyanı sarsıdan on gün” tamaşasını
oynayırdıq. Bir gün Vısotski işә sәrxoş gәldi. Elә bu vaxt
xәbәr çıxdı ki, Mikoyan tamaşaya baxmağa gәlәcәk. İnzibat-
çı otağında oturub fikirlәşirdim – nә edәcәyimi bilmirdim.
Zәng elәyәn dә yox idi, elә bil telefon xarab olmuşdu.
Mayakovski Teatrında
misteriya – 60-cı illәr
Taqanka Teatrı güclü inzibati tәzyiqdәn heç cür qurtula
bilmirdi. Lübimovun özünü dә tez-tez әlә salır, mәsxәrәyә
qoyurdular. Hәmin vaxtları Lübimov hәmişә kәdәrlә xatırlayır.
Mayakovski Teatrında başına gәlәn hadisә dә belә qәmli
xatirәlәrdәndir. Sonralar bu hadisәni çox adama danışmışdı:
106 “Onda Mayakovski adına Teatrda, inzibatçının otağında
oturmuşdum. Tanımadığım bir adam içәri girib soruşdu:
– İnzibatçı sizsiniz?
– Yox, nәdir ki?
– Әvvәlcә sualıma cavab verin, axı birinci mәn sual
verdim. Hә, siz kimsiniz?
– Mәn rejissor Lübimovam, Sov.İKP-nin üzvü. Mayakovski
Teatrının rәhbәrliyinin icazәsi ilә buradayam.
– Buyurun, bizimlә gedәk.
– Hara? Niyә?
– Buraya tanınmış bir adam gәlәcәk.
– Mәn onu tanıyıram?
– Ola bilsin. Yәqin ki, tanıyırsınız. Onu siz qarşılayacaq-
sınız. Dindirsә, danışarsınız. Amma әn yaxşısı, susmaqdır.
