Page 353 - tomas
P. 353
Uzaqlardan və yaxından
uşaqlar, relslәrin üzәrindә qorxudan quruyub qalmış adamlarla
birgә mühәrriki sönmüş avtomobil, bәndin qırağında gәzәn,
parovozun ümidsiz fitini eşitmәyәn qoca vә kar sәrsәri, vıyıltıyla
kabinәsinin yanından ötәn namәlum bir kölgә – maşinist bunların
hamısını görür, hamısını tanıyırdı. O, peşәsiylә bağlı bütün
dәrdlәri, bütün sevinclәri, bütün tәhlükәlәri, bütün çәtinliklәri,
bütün gәrginliklәri görmüşdü. İşә vicdanla yanaşdığı bu illәr
onun sәrtlәşmiş sifәtindә qırışlarla iz qoymuşdu. İşinin tәlәb
elәdiyi sәdaqәt, fәdakarlıq, tәvazökarlıq daim yolyoldaşı olmuş
vә ona görә dә qoca vaxtında qәlb genişliyi, müdriklik qazanmışdı.
Nә qәdәr ağrı, tәhlükә görsә dә, balaca ağ ev, o evin
kandarından rahatca, sәrbәstcә әl elәyәn qadın onun şüurunda
zamanın diktәsinә tabe olmayan gözәlliyin, әbәdiyyәtin rәmzi
olaraq qalırdı. O inanırdı ki, hansısa fәlakәt, uğursuzluq, yanlışlıq
hәyatının ciddi axarını pozsa da, hәmin qadın hәmişә belәcә
qalacaq.
Balaca evin vә evin kandarındakı iki qadının görünüşü onda
qeyri-adi, heç nәylә müqayisәyә gәlmәyәn xoşbәxtlik duyğusu
yaradırdı. O, qadınları cürbәcür havalarda, cürbәcür işıqlarda
görmüşdü. Onları qırovla örtülmüş kövşәnliyin o tayında çılpaq
qış gününün kasad işığında da görmüşdü, aprelin yaşıla çalan
sehrli-cazibәdar işığında da.
Qadınlara da, onların yaşadıqları balaca evә dә insanın yalnız
öz övladlarına qarşı duyduğu şәfqәt hissiylә yanaşırdı. Get-gedә
o obrazlar qәlbinә o qәdәr hәkk olunmuşdu ki, maşinistә elә
gәlirdi, onların hәyatını bütün tәfәrrüatlarınacan, saatbasaat,
dәqiqәbәdәqiqә bilir. Qәt elәmişdi ki, xidmәt müddәti başa
çatandan sonra şәhәrciyә – onların balaca evinә yollanacaq,
nәhayәt, hәyatı hәyatlarıyla qaynayıb-qarışmış hәmin qadınlarla
kәlmә kәsәcәk.
353
uşaqlar, relslәrin üzәrindә qorxudan quruyub qalmış adamlarla
birgә mühәrriki sönmüş avtomobil, bәndin qırağında gәzәn,
parovozun ümidsiz fitini eşitmәyәn qoca vә kar sәrsәri, vıyıltıyla
kabinәsinin yanından ötәn namәlum bir kölgә – maşinist bunların
hamısını görür, hamısını tanıyırdı. O, peşәsiylә bağlı bütün
dәrdlәri, bütün sevinclәri, bütün tәhlükәlәri, bütün çәtinliklәri,
bütün gәrginliklәri görmüşdü. İşә vicdanla yanaşdığı bu illәr
onun sәrtlәşmiş sifәtindә qırışlarla iz qoymuşdu. İşinin tәlәb
elәdiyi sәdaqәt, fәdakarlıq, tәvazökarlıq daim yolyoldaşı olmuş
vә ona görә dә qoca vaxtında qәlb genişliyi, müdriklik qazanmışdı.
Nә qәdәr ağrı, tәhlükә görsә dә, balaca ağ ev, o evin
kandarından rahatca, sәrbәstcә әl elәyәn qadın onun şüurunda
zamanın diktәsinә tabe olmayan gözәlliyin, әbәdiyyәtin rәmzi
olaraq qalırdı. O inanırdı ki, hansısa fәlakәt, uğursuzluq, yanlışlıq
hәyatının ciddi axarını pozsa da, hәmin qadın hәmişә belәcә
qalacaq.
Balaca evin vә evin kandarındakı iki qadının görünüşü onda
qeyri-adi, heç nәylә müqayisәyә gәlmәyәn xoşbәxtlik duyğusu
yaradırdı. O, qadınları cürbәcür havalarda, cürbәcür işıqlarda
görmüşdü. Onları qırovla örtülmüş kövşәnliyin o tayında çılpaq
qış gününün kasad işığında da görmüşdü, aprelin yaşıla çalan
sehrli-cazibәdar işığında da.
Qadınlara da, onların yaşadıqları balaca evә dә insanın yalnız
öz övladlarına qarşı duyduğu şәfqәt hissiylә yanaşırdı. Get-gedә
o obrazlar qәlbinә o qәdәr hәkk olunmuşdu ki, maşinistә elә
gәlirdi, onların hәyatını bütün tәfәrrüatlarınacan, saatbasaat,
dәqiqәbәdәqiqә bilir. Qәt elәmişdi ki, xidmәt müddәti başa
çatandan sonra şәhәrciyә – onların balaca evinә yollanacaq,
nәhayәt, hәyatı hәyatlarıyla qaynayıb-qarışmış hәmin qadınlarla
kәlmә kәsәcәk.
353