Page 354 - tomas

as Vulf

***

Arzuladığı gün yetişdi. O, hәmin qadınların yaşadıqları
şәhәrciyin stansiyasında qatardan endi. Xidmәt müddәti başa
çatmış, işlәdiyi şirkәt maşinistә tәqaüd tәyin elәmişdi, indi bikar
idi. Qoca asta-asta vağzaldan keçib küçәyә çıxdı. Әtrafdakı hәr
şey o qәdәr yad idi, ona elә gәlmәyә başladı ki, bu şәhәrciyi heç
vaxt görmәyib. Küçәlәrdә dolaşdıqca qәlbindә çaşqınlıq, tәrәddüd
doğulurdu. Doğrudanmı bu, on min dәfәlәrlә içindәn keçib-
getdiyi hәmin şәhәrcikdi? Doğrudanmı bunlar öz kabinәsinin
hündür pәncәrәsindәn dәfәlәrlә gördüyü hәmin evlәrdi. Yad
şәhәrdә gәzdiyini yuxuda gördüyü vaxtlardakı kimi, hәr şey yad,
sәksәkәliydi, içindә dә çaşqınlıq artıb-çoxalırdı.

Az sonra evlәr şәhәrin tәnha ön qarovul mәntәqәlәrinә çevrilib
seyrәldilәr, küçәsә qırağında ona tanış olan qadınların yaşadığı
hәmin kәndarası yola döndü. Maşinist günәşin qızdırdığı tozun
içiylә yavaş-yavaş gedirdi. Nәhayәt, axtardığı evin qabağında
ayaq saxladı. Dәrhal anladı ki, hәmin yerdi: evin qarşısında
nәhәng palıd ağacları, çiçәk lәklәri, dirrik, üzüm tәnәyinin
bürüdüyü çardaq, uzaqda da dәmir yolunun parıldayan relslәri.

Hә, axtardığı ev idi, yanından dәfәlәrlә ötüb-keçdiyi hәmin
yer idi. Bu, qabaqcadan keçirdiyi xoşbәxtlik hissiylә can atdığı
hәdәf idi, bәs indi arzuladığı hәdәfә çatanda әli alaqapıya niyә
belә qәtiyyәtsiz uzandı? Niyә şәhәrcik, yol, torpaq, evә
yaxınlaşarkәn gördüyü vә bu qәdәr sevdiyi hәr şey iyrәnc yuxu
kimi yad oldu? Niyә onu tәrәddüd, şübhә, ümidsizlik bürüdü?

Axır ki, alaqapını itәlәdi, cığırla yavaş-yavaş irәli getdi, üç
alçaq pillәylә artırmaya çıxıb qapını döydü. Dәhlizdә ayaq sәslәri
eşidildi, qapı aralandı, kandara bir qadın çıxdı.

O, elә dәrhal acı itki duyğusu, boşluq hissi keçirib, gәldiyinә
tәәssüflәndi. Şübhә elәmirdi ki, bu inamsızlıqla baxan qadın ona
min dәfәlәrlә әl elәyәn qadındı. Onun bәrk-bәrk sıxılmış dodaqları,
iti burnu olan arıq, qaramat sifәti vardı. Sarımtıl, üzgün dәrisi
qırışmış, xırda gözlәrindә çәkingәn inamsızlıq, hәyәcanlı narahatlıq

354