Page 387 - XX yuzilin Norvec hekay?si_Layout 1

Yusteyn Qorder

Ana

Yuxularımız nədən düzəlibsə, biz də həmin
maddələrdən düzəlmişik və bizim bu
kiçik həyatımız yuxuyla əhatə olunub.
U.Şekspir. “Fırtına”

Qadın DİKSİNİB yuxudan ayıldı.
Doğrudanmı yatmışdı? Görəsən, hardaydı? Kim idi o?
Suallar biz kimi içini deşirdi.
Onda elə bir hiss vardı ki, sanki nədənsə azad olub; sanki
qanad açıb uçur.
Hər halda, klinikada deyildi. Ölü də deyildi...
Sonra gözləri önündə biçimsiz surətlər, şəkillər canlandı.
Onlar necə gəldi peyda olurdular.
Birazdan hamısı yadına düşdü. Əvvəlcə bütün müayinə
prossesi. Sonra bütün əməliyyat. Şüalanma, kimya terapiyası...
Hamısı təzədən gözünün önündə canlandı.
Hamısını bircə-bircə xatırladı. Gözləmə otağında keçirdiyi
saatları, həftəlik qəzetləri, bir fincan qəhvəni, pirojnanı,
dəyirmi fransız kökələrini xatırladı; gündüzün məşum işığına 387
qərq olmuş halda hamısı təzədən gözü önündə canlandı.
Narahatlığı ən çox uşaqlar sarıdan idi. Anaları xəstəydi.
Ana Radioloji klinikadadır. Radioloji klinika. Erland bu
sözləri heç vaxt deyə bilmirdi. Kristin gülürdü. “Ra-di-o-lo-ji
kli-ni-ka!” – qız höccələyirdi.
Qadın onların son vaxtlar klinikaya neçə dəfə baş çək -
d iklərini yada saldı. Həkimləri, onların bütün yalan-palanlarını,
riyakarlığını xatırladı.
– Hə, indi necəsiniz?
– Necəsən, əzizim?
Anaya əhsən – tez dirçəldi. Milad bayramında evə qayıtdı.
Yeni ildə də gəldi, Pasxa bayramında da.
Hə, o inadkarcasına evə dönürdü. Onlar isə deyirdilər: indi
yalnız bir neçə təzə müayinə qalıb...