Page 40 - Miisir

danışdılar. Ev sahibinin qızı әmr etdi ki, o cavanı evә gәtirsinlәr. Qız onu görәn kimi
vuruldu. Yaxınlaşıb dedi:
– Gözәl oğlan, mәnim әrim ol.
Belәliklә, Doğru varlı evә köçdü. Lakin bu evdә çox qala bilmәdi. Tezliklә arvadı
da ondan bezdi vә Doğrunu darvaza ağzına qoyub qapıçı elәdi.
Tezliklә Doğrunun arvadı bir oğul dünyaya gәtirdi. Oğlan elә gözәl idi ki, bütün
mәmlәkәtdә tayı-bәrabәri yox idi: cavan allahlara oxşayırdı. Oğlan böyüyәn kimi
mirzә yanında mәktәbә qoydular. O, yaxşı oxumağa, gözәl yazmağa başladı, özün dәn
böyük yoldaşlarını da ötüb-keçdi. Bu zaman yoldaşları ondan soruşmağa baş la dı lar:
– Sәn kimin oğlusan? Hanı atan?
Onu әlә salır, sataşırdılar:
– Sәnin atan yoxdur!
Oğlan evә gәlib anasından soruşdu:
– Atamın adı nәdir? Onun adını yoldaşlarıma demәliyәm, mәni әlә salırlar: “Hanı
sәnin atan?” – deyib sataşırlar.
Anası cavab verdi:
– Darvaza ağzında oturan kor adamı görürsәn? Bax sәnin atan odur.
Oğlan anasına bәrk qәzәblәndi. Atasının yanına gedib, onu evlәrinә gәtirdi, öz
yanında otuzdurub, qabağına çörәk qoydu. Sonra xәbәr aldı:
– Ata, de görüm, sәni kim kor elәyib? Hәr şeyi mәnә danış ki, intiqamını hәmin
adamdan ala bilim.
Atası cavab verdi:
– Bunu mәnim kiçik qardaşım elәyib.
Doğru başına gәlәnlәrin hamısını oğluna danışdı. Oğlu qışqırdı:
– Ata, bil ki, sәnin intiqamını yerdә qoymayacağam!
40
Oğlan atasının intiqamını almaq üçün Yalanı axtarmağa üz qoydu. O, özü ilә on
çörәk, әsa, bir cüt sәndәl, tuluq vә qılınc götürdü. Yaraşıqlı, güclü bir öküz tutdu
vә Yalanın sürüsünü otaran naxırçının yanına yollandı.
Oğlan naxırçıya dedi:
– Bu on dәnә çörәyi, әsanı, bir cüt sәndәli götür, mәn şәhәrdәn qayıdana kimi
oküzüm sürünün içindә qalsın.
Öküz xeyli vaxt Yalanın sürüsündә qaldı. Bir gün Yalan öz sürüsünә baxmağa
gәlәndә qardaşı oğlunun öküzünü gördü. Öküz hәddәn artıq yaraşıqlı olduğu üçün
onun xoşuna gәldi. Naxırçıya dedi:
– Bu öküzü mәnim üçün kәsәrsәn, onun әtinin dadına baxmaq istәyirәm.
Naxırçı dedi: