Page 36 - Miisir

Vidalaşanda İlan әmr etdi ki, gәminin anbarına әtirli qatran vә otlar yüklәsinlәr,
göyәrtәyә meymunlar gәtirsinlәr, fironun ov etmәsi üçün bәrk qaçan itlәr versinlәr.
Bu sovqatlara başqa şeylәr dә әlavә etdi. Dәniz sәyyahı ona baş әydi:
– Sağ ol, ey adanın hökmdarı!
Dәnizçilәr dә İlana tәzim elәdilәr:
– Ömrün göylәr qәdәr әbәdi olsun!
Gәmi şimala doğru istiqamәt aldı. Fironun elçisi gәminin arxa tәrәfindә dayanıb
ayrıldığı sahilә baxırdı. Adanın üzәrinә qızılı buludlar yayılırdı. Bu ya Günәşin var
gücü ilә saçdığı nur, ya da adanın hökmdarı İlanın şölәsi idi. Birdәn hәr şey yox
oldu. Fironun elçisi nә qәdәr diqqәtlә baxsa da, yalnız ucsuz-bucaqsız dәnizi görә
bildi.
Gәmi iki ay üzdü. Bu vaxt әrzindә Böyük Yaşıl dәniz sakit oldu. Göyün üzündә
bircә bulud da görünmәdi. Tәrtәmiz sәma sulara lәkәsiz ayna kimi baxırdı.
Nәhayәt, doğma torpaq göründü. Burazlar körpünün әtrafına dolandırıldı. Adam -
lar körpüyә sarı qaçmağa başladılar. Onlar ölmüş bildiklәri dәnizçilәri sevinclә qar -
şı ladılar. Dәniz sәyyahı arvadını vә uşaqlarını bağrına basıb, saraya tәlәsdi. O,
İla nın tapşırığını dәrhal yerinә yetirmәk istәyirdi.
Onu fironun yanına apardılar vә dәniz sәyyahı dedi:
– Tәnha ada çox gözәldir. Onun böyük hökmdarı İlan isә mәrhәmәtlidir.
Dәniz sәyyahı hәr şeyi hökmdara danışandan sonra әtirli maddәni vә başqa
hәdiyyәlәri taxt-tacın yanına qoydu. Yumruq böyüklüyündә olan iki qızıl külçәni dә
öz payı kimi ora әlavә elәdi. İlan dәniz sәyyahına onları özü ilә götürmәyә icazә
36 vermişdi. Firon öz elçisinin başına gәlәn macәralara mat qaldı. Sonra dedi:
– Bu adam bir dәfә dә olsun, cәsarәtini itirmәyib: nә fırtına zamanı, nә dә
tәnha adada olanda. Әmr edirәm, o, bizim mәiyyәtimiz tәyin olunsun vә sarayımda
yerlәşdirilsin. Hәm dә saysız-hesabsız qızıl üzüklә mükafatlandırılsın.
Hәr şey elә İlanın dediyi kimi oldu. Dәniz sәyyahı çox müsibәtlә üzlәşsә dә,
axırda xoşbәxtliyә qovuşdu. Hәm tәriflәndi, hәm dә әnam aldı. Arvad-uşağı ilә bir
yerdә fironun sarayında yaşamağa başladı.