Page 98 - dailan

iya Elena Valş

29
Belәcә, meşәnin o biri başına, Babanın botanika
dәrsi keçdiyi yerә gәlib çatdıq.
Bәli, sәhv anlamadınız, Baba hәlә dә botanika
dәrsini davam etdirirdi. Tәbii ki, hamı özü üçün
sakitcә yuxu bişirirdi.
Babanın başı o qәdәr qarışmışdı ki, gәlişimizi hiss
elәmәdi. Biz dә Dailan Kifkinin üstündәn düşdük vә
sәhәr açılana qәdәr bir az yatmağa qәrar verdik.
Mәn çәkmәlәrimdәn birini balış әvәzi başımın altına
qoyub, otun üstünә uzandım vә sisәklәrin, qurbağaların
nәğmәlәri altında yuxuya getdim.
Xeyli vaxt sonra zınqırov sәsinә oyandım.
Әvvәlcә yarıyuxulu halda elә bildim inәk
zınqırovunun sәsidir vә öz-özümә fikirlәşdim ki, nә
yaxşı, südümüz dә var, hamı üçün sәhәr yemәyi,
Dailan Kifkiyә dә yulaf şorbası hazırlaya bilәrik.
Lakin yanılmışdım.
Bu, inәk deyildi.
Bu, Baba idi. Xalatını geyinmiş, әl-üzünü yumuşdu
vә hamını dәrsә qaytarmaq üçün zәng çalırdı.
Baba yatanların arası ilә gәzib zınqırovu bәrkdәn
çalır vә qışqırırdı:
– Şagirdlәr, hamı dәrsә! Tәnәffüs bitdi! Sıraya
düzülün!
Heç kәs ona fikir vermәdi.
Yanğınsöndürәndәn savayı hamı üzünü döndәrib
xoruldamağa davam etdi. Belә şeylәrә öyrәşmiş
Yanğınsöndürәn dik ayağa qalxdı, paltarının qolu ilә
düymәlәrini tәmizlәdi vә salam verdi.
– Afәrin, şagirdim Yanğınsöndürәn! – Baba ona
hәvәslә dedi.
Mәnim yuxum tamam qaçdı vә buna görә Babamla,
az qala, müharibә elәmәyә hazır idim.

98