Page 93 - dailan

Dailan Kifki

Mәn onu itәlәdim. Sonra üçümüz birdәn itәlәdik.
Yenә dә alınmadı.

Cәnab Karoso onu quyruğundan dartmağa başladı.
Xeyri olmadı.

– Necә edәk? – әldәn düşmüş halda soruşdum. –
Bütün gecәni burada qalıb, bu filin oynayıb
qurtarmağını gözlәyә bilmәrik axı! Yanğınsöndürәn,
xahiş edirәm, siz bir şey edin.

Sözümü eşidәn Yanğınsöndürәn xallı su şlanqını
havaya qaldırdı vә Dailan Kifkinin arxasına yaxşıca
ilişdirdi.

Şlanq rezin olduğundan bәrk ağrıtmamalıydı, amma
hәr halda, fil hiss elәdi vә bir-iki addım atdı.

Dailan Kifkinin yenә qaçıb meşәdә gizlәnәcәyindәn
qorxub, üçümüz dә quyruğundan yapışdıq.

Kaş heç yapışmazdıq.
İşıldaquşlar bizә mane olmaq üçün sönmüşdülәr,
ona görә dә alaqaranlıqda Dailan Kifkinin gölmәçәyә
düşdüyünü görmәmişdik.
Cәnab cırtdan Karoso, Yanğınsöndürәn vә mәn –
üçümüz dә elә filin ardınca gölmәçәyә yıxıldıq, arxası
üstә palçığın içinә düşdük.
Tәsәvvür etmәzsiniz, kәpәnәklәr “hi-hi-hi”,
işıldaquşlar “ho-ho-ho” edib nә qәdәr güldülәr.
Üçümüz dә palçığın içindә oturub qaldıq, amma
aradan çıxmasın deyә Dailan Kifkinin quyruğunu yenә
dә buraxmadıq.
Quyruğundan o qәdәr sallandıq ki, axırda o da
yıxılıb palçığa oturdu vә әlbәttә ki, palçığı yaxşıca
üzümüzә, boynumuza, bәdәnimizә sıçratdı.
Hamımızın qanı qaraldı.
Dailan Kifki çox ağır olduğu vә tәkbaşına qalxa
bilmәdiyi üçün palçığın içindә oturub-qalmışdı. Heç biz
dә ayağa dura bilmirdik.

93