Page 95 - dailan

Dailan Kifki

Nәhayәt, Yanğınsöndürәn yıxıla-dura vә dombalaq
aşa-aşa birtәhәr ayağa qalxa bildi, paltarını,
dәbilqәsini düzәltdi, şlanqının düyününü açdı.

Mәn dә güc verib, müvazinәtimi itirmәdәn ayağa
qalxmağa çalışırdım. Әvvәlcә üzümün palçığını silmәk
istәdim, çünki o qәdәr bulanmışdı ki, gözümü aça
bilmirdim.

Әlimlә üzümü silәndә özümdәn asılı olmadan dilimi
çıxardım vә...

– Bu nәdir axı? – tәәccüblәnәrәk öz-özümdәn
soruşdum. – Bu palçıq nә qәşәng dadır... Olmaya yuxu
görürәm?

Dilimi bir az da çıxardıb yenә dadına baxdım.
– Doğrudan da, bu, palçıq deyil, qatı şokoladdır.
Bu vaxt işıldaquşlar qәfildәn yandılar vә mәn
gördüm ki, bayaqdan niyәsә sәsi çıxmayan cırtdan
palçığın içindә oturub dodaqlarını yalayır.
– Belә çıxır ki, doğrudan da, bu, palçıq yox,
şokoladdır? – ondan soruşdum.
– Әlbәttә, – cavab verdi. – Görürsünüz, Qulubu
meşәsinin palçığı ya şokolad, ya südlü nar şirәsi, ya
marmelad, ya darçınlı vә südlü aş, ya da ki moruqlu
jelatindir.
– Bunu bilmirdim, cәnab Karoso, – dedim vә
şokoladın bir az da, sonra bir az da, sonra daha çox
dadına baxdım.
Dailan Kifki, nәhayәt, Yanğınsöndürәnin kömәyi ilә
ayağa qalxmışdı vә kәpәnәklәrlә oynayırdı. Bir dә onda
gördü ki, hamının başı gölmәçәnin şokoladına qarışıb.
Kaş ki görmәyәydi.
Әvvәlcә xortumu ilә şokoladdan azacıq götürüb
dadına baxdı.
Sonra dәrhal xortumunu şokoladın içinә saldı vә
daha çıxarmadı.

95