Page 139 - dailan
P. 139
Dailan Kifki
43
Qardaşım hamının diqqәt mәrkәzinә düşmüşdü.
Cәmi bir neçә dәqiqә sonra tәvazökarlığından әsәr-
әlamәt qalmadı. Yaşlı siyasәtçilәr kimi danışır, ca-
maata avtoqraf verir vә bizә yuxarıdan aşağı baxırdı.
Nitqә oxşayan nә isә söylәyib iki mәsәlәni bildirdi:
Birincisi, nә konduktor, nә dә sәrnişinlәr fili
görmәsinlәr deyә onu adi qatar sәrnişini kimi
geyindirmәk lazım idi.
İkincisi, boş-boş nә isә dedi, hansı ki, heç
xatırlamıram da.
– Yaxşı, bәs necә geyindirәk onu? – soruşdum.
– Bunu fikirlәşmәk lazımdır, – bir ağızdan deyәrәk,
hamı yenә qaşını çatıb, barmağını alnına qoydu,
karusel kimi fırlanmağa başladı.
Bu fikirlәşmәk oyunu, deyәsәn, hamının xoşuna
gәlirdi, amma mәni darıxdırırdı, ona görә әllәrimi bir-
birinә vurub sıranı dağıtdım.
– Bәsdir fikirlәşdik, indi iş görmәk lazımdır: Dailan
Kifkini adi sәrnişin kimi geyindirmәk lazımdır, – dedim.
– Qatar sәrnişininin geyimi necә olur ki? – yuxusu
gözündәn tökülәn anam soruşdu.
– Ana, yaxası, düymәlәri... bir dә qolları olan adi
geyim lazımdır.
– Axı bizim paltarlarımız Dailan Kifkinin әyninә
olmaz! – hamı etirazını bildirdi. Tәbii ki, bu etiraz
xәsislikdәn irәli gәlirdi, heç kim öz paltarını yazıq
filimә vermәk istәmirdi.
– Bәsdir, simiclik etmәyin, elә paltarlarınız var ki,
onlar olmasa da, gәzә bilәrsiniz, heç olmaya, o
paltarlarınızı verin. Filin әyninә olmasa da, düymәlәr
әlavә edәrik, ayrı-ayrı tikәrik, düzәldәrik, – dedim.
Bilirsiniz nә etdilәr?
139
43
Qardaşım hamının diqqәt mәrkәzinә düşmüşdü.
Cәmi bir neçә dәqiqә sonra tәvazökarlığından әsәr-
әlamәt qalmadı. Yaşlı siyasәtçilәr kimi danışır, ca-
maata avtoqraf verir vә bizә yuxarıdan aşağı baxırdı.
Nitqә oxşayan nә isә söylәyib iki mәsәlәni bildirdi:
Birincisi, nә konduktor, nә dә sәrnişinlәr fili
görmәsinlәr deyә onu adi qatar sәrnişini kimi
geyindirmәk lazım idi.
İkincisi, boş-boş nә isә dedi, hansı ki, heç
xatırlamıram da.
– Yaxşı, bәs necә geyindirәk onu? – soruşdum.
– Bunu fikirlәşmәk lazımdır, – bir ağızdan deyәrәk,
hamı yenә qaşını çatıb, barmağını alnına qoydu,
karusel kimi fırlanmağa başladı.
Bu fikirlәşmәk oyunu, deyәsәn, hamının xoşuna
gәlirdi, amma mәni darıxdırırdı, ona görә әllәrimi bir-
birinә vurub sıranı dağıtdım.
– Bәsdir fikirlәşdik, indi iş görmәk lazımdır: Dailan
Kifkini adi sәrnişin kimi geyindirmәk lazımdır, – dedim.
– Qatar sәrnişininin geyimi necә olur ki? – yuxusu
gözündәn tökülәn anam soruşdu.
– Ana, yaxası, düymәlәri... bir dә qolları olan adi
geyim lazımdır.
– Axı bizim paltarlarımız Dailan Kifkinin әyninә
olmaz! – hamı etirazını bildirdi. Tәbii ki, bu etiraz
xәsislikdәn irәli gәlirdi, heç kim öz paltarını yazıq
filimә vermәk istәmirdi.
– Bәsdir, simiclik etmәyin, elә paltarlarınız var ki,
onlar olmasa da, gәzә bilәrsiniz, heç olmaya, o
paltarlarınızı verin. Filin әyninә olmasa da, düymәlәr
әlavә edәrik, ayrı-ayrı tikәrik, düzәldәrik, – dedim.
Bilirsiniz nә etdilәr?
139
