Page 179 - "Dünya yuxutək əriyir..."

la Əliyeva Dünya yuxutək əriyir...

Amma baxıram da, vaxtı görmürәm,
Nә qәdәr baxsam da mәn dönә-dönә!
Rәhminiz gәlmәsin, öz qәlbim yanır,
Uşaqlıq çağında hәbsdә ölәnә.

Qurtardı, vaxt çatdı! Üç dәqiqәm var.
Hәrçәnd, beş dәqiqә özü dә bәsdi...
Mәn gәrәk deyilәm kimsәyә daha,
«Gecikmәk» sözü dә burda әbәsdi.

Sübh gәzintisinә dostlar gәzirәm,
Tapa bilmәsәm dә, faciә deyil.
Darıxmaqla daha aram da yoxdu,
Daha darıxmıram, demәk, ölmürәm.

Günәşsiz yeddi gün… London tutqundu.
Bunun bir kimsәyә zәrәrimi var?
Bilirәm dönәcәk, o qayıdacaq
Üç, ya beş dәqiqә – bu yaxın anlar…

Bilirәm, dönәcәk o әvvәl-axır,
İyulda saçacaq, nur bәxş edәcәk!
Üzünü boz bulud bağlasa qәfil,
Mәn onu aprelә görә sevәcәm!