Page 92 - antologiya

Türkiyə ədəbiyyatı antologiyası

fikirlәşmәdәn yalnız yağışın pәncәrәyә dәydikcә çıxardığı

sәsi dinlәdim. Yәqin ki, tabutdakılar da yerin altındakı

sükutu belә dinlәyirlәr. Oğlumun siması bәzәn şimşәk

kimi gözlәrimin qarşısında qığılcımlanır, onun balaca sifәti

yağışın içindә hörümçәk toru kimi genişlәnirdi. Bu

xәyaldan xilas olmaq üçün üzümü әllәrimlә örtüb yenidәn

yağışın sәsinә qulaq asdım.

İzmitdәn sonra yenә uzun müddәt bu cür davam

elәdi. İki gün keçәndәn sonra hava tәzәdәn düzәlmәyә

başladı. Qatarın sürәti yavaşımışdı. Günәş şüaları sevincәk

halda söyüd budaqlarına qona-qona rәqs edirdi. Beynimdә

qәribә, daxilimi didib-parçalayan uğultu vardı. Qәribә bir

istәklә bütün kәdәrimi, dәrdimi, qәmimi burada qoyub

getmәk istәyirdim. Hәmin an hiss elәdim ki, әgәr belә

getsә, hәyatımdakı hәr şey dәyişib tәzәdәn başlayacaq.

Kasıblığım geridә qalacaq, hәsrәtim sona çatacaq, özüm

92 isә başqa insan olacağam.
O vaxtdan doqquz il keçib. Zaman öz işini görüb,

hәtta mәnә ölәn övladımın kәdәrini dә unutdurdu. Başqa

uşaqlarım doğuldu. Çox şeylәr dәyişdi. Hәr şey dәyişdi,

ancaq bu yolun mәndәn ötrü ifadә etdiyi mәna heç vaxt

dәyişmәdi. Hәmişә bu yoldan keçәndә burada itib-bat-

maq, yoxa çıxmaq istәyirәm. Hamı kimi, mәn dә hәyatın

müxtәlif üzlәri ilә qarşılaşdım. Ancaq çox şikayәtlәnmәyә

dә haqqım yox idi. Xoşxasiyyәt bir qadınla evlәnmişdim,

işlәrim yaxşı gedirdi, әmәlli-başlı qazanırdım. Ancaq yenә

hәyatımdan narazı idim. Olmaq istәdiyim kimi deyildim.

Sәmimi desәm, bu hәyat mәnim arzuladığım hәyat deyildi.

Bir gün kimsә gәlib: “Dur ayağa, vaxt yetişib, daha özün

ol!” – desәydi, inamla onun arxasınca qaçardım.

Mәsәlәnin qәribә tәrәfi bu idi ki, mәn daxilindәki

narahatlıqla özünü axtarıb tapan adamlardan idim. Sizә

gülmәli gәlmәsin. Elә bilmәyin ki, axmağam. Öz-özünü

axtarmaq nә qәdәr dәhşәtli olsa da, bir o qәdәr gözәl idi.

Xәyalınızda sәrxoş bir adamı canlandırın, tәsәvvür edin