Page 88 - antologiya
P. 88
Türkiyə ədəbiyyatı antologiyası
üçün aparmadılar. Bu arabanı aldım ki, yaşım çatana kimi
bununla dolanım.
– Bәs yaşın çatanda?
– Әsgәrliyә gedәcәyәm.
Daha başqa söz demәdәn arabaya qalxıb atları bәrk-
bәrk qırmanclamağa başladı. Araba uçurumun yanı ilә
ağlasığmaz sürәtlә gedirdi. Balaca arabaçı gur, incә sәslә
Koroğlunun nәğmәsini oxuyurdu. Hәmin mәqamda mәnә
elә gәldi ki, bu gәnc sәslә birgә türk qәhrәmanlığı yenidәn
dirilib. Bәdәnim ürpәşdi.
Artıq İlqaz arxada qalırdı, dan yeri ağarmağa baş-
lamışdı. Ancaq... qәfildәn yolun kәnarında, otuz-qırx metr
bizdәn aralıda, arabanın fәnәri işığında üç qara kölgәnin
qaçdığını gördük.
Arabaçı tez ayağa qalxdı.
Yüyәni sol bilәyinә dolayıb sağ әlini şalvarının arxa
88 cibinә apardı, iri tapança çıxarıb atları daha sürәtlә sür-
mәyә başladı.
Araba kölgәlәrin qaçdığı yerә çatdı. Qaraltıların
olduğu yerә yetişәndә üç uzunboy kişinin arabaya tәrәf
baxdığını gördük.
Soyuq tәr kürәyimdәn aşağı axırdı. Quldurlar yerlә-
rindәn tәrpәnmәdәn yolun qırağında ağac kimi dayan-
mışdılar. Araba sürәtlә keçib-getdi.
Arabaçı döngәyә kimi tapançanı hәdәfdәn ayırmadı.
Belәcә, İlqazı keçib-getdik.
O kölgәlәr kimlәr idi? Nә gözlәyirdilәr? Niyә bizә
toxunmadılar? Qorxdular? Mәlumumuz olmadı.
Oğlan dillәndi:
– Әgәr bizimlә işlәri olsaydı, ikisini-üçünü göz yum-
madan güllәlәyәcәkdim.
O, arabanı Koroğlunun nәğmәsini oxuya-oxuya Evә-
ciyә qәdәr sürdü. Kölgәlәr barәdә heç nә danışmadı.
İnәboluda iyirmi gün qaldım. Bir gün Anadoluda
çıxan qәzetlәrә nәzәr salanda yunan quldurların İlqazda
üçün aparmadılar. Bu arabanı aldım ki, yaşım çatana kimi
bununla dolanım.
– Bәs yaşın çatanda?
– Әsgәrliyә gedәcәyәm.
Daha başqa söz demәdәn arabaya qalxıb atları bәrk-
bәrk qırmanclamağa başladı. Araba uçurumun yanı ilә
ağlasığmaz sürәtlә gedirdi. Balaca arabaçı gur, incә sәslә
Koroğlunun nәğmәsini oxuyurdu. Hәmin mәqamda mәnә
elә gәldi ki, bu gәnc sәslә birgә türk qәhrәmanlığı yenidәn
dirilib. Bәdәnim ürpәşdi.
Artıq İlqaz arxada qalırdı, dan yeri ağarmağa baş-
lamışdı. Ancaq... qәfildәn yolun kәnarında, otuz-qırx metr
bizdәn aralıda, arabanın fәnәri işığında üç qara kölgәnin
qaçdığını gördük.
Arabaçı tez ayağa qalxdı.
Yüyәni sol bilәyinә dolayıb sağ әlini şalvarının arxa
88 cibinә apardı, iri tapança çıxarıb atları daha sürәtlә sür-
mәyә başladı.
Araba kölgәlәrin qaçdığı yerә çatdı. Qaraltıların
olduğu yerә yetişәndә üç uzunboy kişinin arabaya tәrәf
baxdığını gördük.
Soyuq tәr kürәyimdәn aşağı axırdı. Quldurlar yerlә-
rindәn tәrpәnmәdәn yolun qırağında ağac kimi dayan-
mışdılar. Araba sürәtlә keçib-getdi.
Arabaçı döngәyә kimi tapançanı hәdәfdәn ayırmadı.
Belәcә, İlqazı keçib-getdik.
O kölgәlәr kimlәr idi? Nә gözlәyirdilәr? Niyә bizә
toxunmadılar? Qorxdular? Mәlumumuz olmadı.
Oğlan dillәndi:
– Әgәr bizimlә işlәri olsaydı, ikisini-üçünü göz yum-
madan güllәlәyәcәkdim.
O, arabanı Koroğlunun nәğmәsini oxuya-oxuya Evә-
ciyә qәdәr sürdü. Kölgәlәr barәdә heç nә danışmadı.
İnәboluda iyirmi gün qaldım. Bir gün Anadoluda
çıxan qәzetlәrә nәzәr salanda yunan quldurların İlqazda