Page 86 - antologiya
P. 86
Türkiyə ədəbiyyatı antologiyası
– Qorxma, yaşı az olsa da, yaxşı sürür.
Anadolunun kәdәrli sәhәrlәrindәn biri idi. Torpaq
yola çıxandan sonra günәşin ilk şüaları yayılır, daş
parçalarına ilişәn araba titrәdikcә gözümün qarşısında
qığılcımlar yanıb-sönürdü. Arabir daha sürәtlә qaçmaq
istәyәn atlar yolda toz qaldıra-qaldıra irәli cumurdular. Yol
çoxdöngәli, qarışıq vә dar idi. Atlar istәdiklәri kimi gedә
bilmәdiklәri üçün qәzәblәnib coşurdular. Hәrdәn atlara,
hәrdәn dә arabaçıya baxa-baxa fikirlәşirdim: “Nә qәdәr
peşәkar olsa da, uşaqdır. Allah bizi xatadan saxlasın”.
Sanki o da bu fikrimi hiss etmişdi. Qәfildәn mәnә tәrәf
çevrilib:
– Әfәndi, bir azdan yol düzәlәcәk, daha sürәtlә
gedәrik, heyvanları bilәrәkdәn qovmuram, – dedi.
Yol düzәlәndәn sonra arpa torbalarının üstündә yerini
rahatlayıb, atları yavaşca qırmanclaya-qırmanclaya yoluna
86 davam etdi.
Heyvanlar burunlarını üfüqә yönәldib başlarını dik
tutaraq sürәtlә getmәyә başladılar. Yolun kәnarındakı dik
yamaclara baxdıqca mәni gözlәyәn tәhlükәlәrdәn ürkür-
düm. Araba azca yan tәrәfә getsә, uçuruma düşәrdik.
Ölümlә burun-buruna idik.
İlqaza yaxınlaşdıq. Qaranlıq uçurumlu boş yer idi.
Bir neçә dәfә buradakı oğrular, qatillәr barәsindә
eşitmişdim. Qalaxandakılar Samsundakı bir oğru dәstә-
sinin İlqaza qәdәr gәldiklәri, burada gizlәndiklәri, mü-
sәlman görәndә öldürdüklәri barәdә danışmışdılar. Ancaq
başqa çarәmiz yox idi, İlqaz yolunu keçmәli idik. Günәş
tәzә batmağa başlamışdı. Üfüqlә birlәşәn tәpәlәr dumanın
altında qeybә çәkilirdi. Bir tәrәfimiz tamamilә dәrin uçu-
rum idi. Gecәnin qorxulu qaranlığı getdikcә zülmәtә
çevrilir, uçuruma hücum edirdi. Arabanın tәkәrlәri daş-
kәsәyә dәyir, getdikcә sürәti azalırdı. Qәfildәn arabamız
dayandı. Uşaq tez yerә tullanıb fәnәrini yandırmaq
istәyәndә yanına getdim:
– Qorxma, yaşı az olsa da, yaxşı sürür.
Anadolunun kәdәrli sәhәrlәrindәn biri idi. Torpaq
yola çıxandan sonra günәşin ilk şüaları yayılır, daş
parçalarına ilişәn araba titrәdikcә gözümün qarşısında
qığılcımlar yanıb-sönürdü. Arabir daha sürәtlә qaçmaq
istәyәn atlar yolda toz qaldıra-qaldıra irәli cumurdular. Yol
çoxdöngәli, qarışıq vә dar idi. Atlar istәdiklәri kimi gedә
bilmәdiklәri üçün qәzәblәnib coşurdular. Hәrdәn atlara,
hәrdәn dә arabaçıya baxa-baxa fikirlәşirdim: “Nә qәdәr
peşәkar olsa da, uşaqdır. Allah bizi xatadan saxlasın”.
Sanki o da bu fikrimi hiss etmişdi. Qәfildәn mәnә tәrәf
çevrilib:
– Әfәndi, bir azdan yol düzәlәcәk, daha sürәtlә
gedәrik, heyvanları bilәrәkdәn qovmuram, – dedi.
Yol düzәlәndәn sonra arpa torbalarının üstündә yerini
rahatlayıb, atları yavaşca qırmanclaya-qırmanclaya yoluna
86 davam etdi.
Heyvanlar burunlarını üfüqә yönәldib başlarını dik
tutaraq sürәtlә getmәyә başladılar. Yolun kәnarındakı dik
yamaclara baxdıqca mәni gözlәyәn tәhlükәlәrdәn ürkür-
düm. Araba azca yan tәrәfә getsә, uçuruma düşәrdik.
Ölümlә burun-buruna idik.
İlqaza yaxınlaşdıq. Qaranlıq uçurumlu boş yer idi.
Bir neçә dәfә buradakı oğrular, qatillәr barәsindә
eşitmişdim. Qalaxandakılar Samsundakı bir oğru dәstә-
sinin İlqaza qәdәr gәldiklәri, burada gizlәndiklәri, mü-
sәlman görәndә öldürdüklәri barәdә danışmışdılar. Ancaq
başqa çarәmiz yox idi, İlqaz yolunu keçmәli idik. Günәş
tәzә batmağa başlamışdı. Üfüqlә birlәşәn tәpәlәr dumanın
altında qeybә çәkilirdi. Bir tәrәfimiz tamamilә dәrin uçu-
rum idi. Gecәnin qorxulu qaranlığı getdikcә zülmәtә
çevrilir, uçuruma hücum edirdi. Arabanın tәkәrlәri daş-
kәsәyә dәyir, getdikcә sürәti azalırdı. Qәfildәn arabamız
dayandı. Uşaq tez yerә tullanıb fәnәrini yandırmaq
istәyәndә yanına getdim: