Page 49 - antologiya

ər Seyfəddin 49

– A-a, qaçmadı.
– Niyә, görәsәn?
– Yәqin, әtcәbaladı.
–…
– Ana, mәn o quşu istәyirәm! – Deyә inadkarlıq
elәdim.
Anam yelpiyini yerә qoyaraq ayağa qalxdı,
qoltuğumun altından tutub qaldıraraq:
– Qәfildәn tut! – dedi.
Başım kәtan örtüyә yaxınlaşında gözlәrim qamaşdı,
әllәrimi uzadaraq quşu tutdum. Ağ bir quş idi, üçümüz dә
onu tumarlayıb öpdük.
– Yazıq quş.
– Qağayı balasıdır.
– Uça bilmir.
– Dәnizә düşsә, boğulacaq.
–…
Anam quşu xeyli tumarladıqdan sonra mәnim
qucağıma qoydu:
– Evә apararıq, bәlkә, yaşayar, ancaq sıxma, belә tut, –
dedi.
Gümüş müştüyünә yenә siqaret taxaraq yanındakı
qadınla söhbәt elәmәyә başladı. Quşun tüklәri elә ağ idi
ki… Әlimlә toxundum… Qanadlarının sümüklәri hiss olu-
nurdu, ayaqları qırmızı, gözlәri yupyumruydu, qırmızı
dimdiyinin qırağında sanki yediyi nәdәnsә qalmış sarı bir
lәkә vardı. Uçmaq üçün çırpınmır, boynunu uzadaraq
әtrafına baxırdı. Anamın başı yanındakı xanıma qarış-
dığından mәnә tәrәf baxmadığına әmin olanda quşun incә
boğazını bütün gücümlә sıxmağa başladım. Qanadlarını
açmaq istәyәndә o biri әlimlә tutdum. Dimdiyi titrәyәrәk
açılıb-bağlandı, çәhrayı dili çölә çıxdı, yumru gözlәri
әvvәl böyüyüb, sonra kiçildi vә bir azdan söndü… Birdәn