Page 348 - antologiya

Türkiyə ədəbiyyatı antologiyası

adamı tәrәddüdә saldı. Ancaq geriyә yol yox idi, ümidi
üzülmüş halda göndәrişi ona uzadaraq rentgen kağızını
masanın üstünә qoydu. Hәkim mәktuba göz gәzdirib dedi:

– Buyurun, әylәşin.
Hәkimin çöhrәsi yenidәn әvvәlki mәsumluğuna
qayıdanda ümidsizliyi, yorğunluğu keçib-getdi. Hәkim
ayağa qalxıb rentgen kağızını işıqlı şüşәyә tutaraq dedi:
– Bax, sağ tәrәfdә ölü bir nöqtә var, amma qorxusu
yoxdu.
Günlәrdir şübhәlәr içindә qovrulan adamın canına
rahatlıq gәldi, dodaqlarına tәbәssüm qondu. Hәkim
soruşdu:
– Orxan bәy sizin nәyinizdi?
Orxan bәy “göndәriş”i yazan hәkim idi.
– Xәstәmiz onun klinikasında yatırdı...
Hәkimin sifәti yenә dә soyuqlaşdı. Laqeyd halda
dedi:
348 – Anju lazımdı!
O, bu prosesin riskli olduğunu bilirdi, hansı
hәkimdәn soruşmuşdusa, “amandı, uşağı tәhlükәyә atma!”
cavabını almışdı.
– Onsuz olmazmı, hәkim?
– Anjusuz heç nә deyә bilmәrik. Yalnız anjudan sonra
bir qәrara gәlmәk olar. Әmәliyyata ehtiyac ola da bilәr, ol-
maya da.
– Birdәn әmәliyyat lazım olsa...
– Hә, ola bilәr.
Alnında, üzündә tәr damcılarının yuvarlandığını hiss
etdi.
– Xәstәnin neçә yaşı var?
– Beş.
Hәkimin çöhrәsi işıqlandı, әlini çәnәsinә qoyub
fikirlәşmәyә başlayanda o, yenidәn ümidlәndi. Hәkim
rentgen kağızını vә “göndәriş”i ona uzadanda sifәti yenә
özgәlәşmişdi:
– Anju mütlәqdi!