Page 272 - antologiya
P. 272
Türkiyə ədəbiyyatı antologiyası
yerdә arxamca “Tәhsin bәy” deyib qışqıranda dönüb bax-
maq belә ağlıma gәlmәdiyindәn pis vәziyyәtdә qalmışdım.
O gündәn sonra arxamca nә vaxt “Tәhsin bәy” çağıran
olursa, dönüb baxıram”.
Sәlim bәy dәrin nәfәs aldı. “Başıma gәlәnlәr kimi,
bu mәsәlәyә dә son qoya bilmәdim. Uzatdıqca uzatdım.
Yaxşı ki, hәmin mәqamda Nazlı evә qayıtdı. Ancaq mәn
bu gözlәmә vәrdişimi belә tezliklә tәrgidә bilmәdim. Bir
müddәt yenә dә stansiyada süründüm. Sonra içki düşkünü
olmağımı da tәrgitdim. Arvadımla da onun evdәn getmәsi
vә qayıtması mәsәlәsinin üstünü vurmadıq.
Sonra Nazlını itirdim. İndi bәzәn düşünürәm ki, kaş
bütün olub-keçәnlәri danışaydıq. Nazlı evdәn gedәndәn
sonra necә yaşadığını mәnә danışaydı. Niyә qәfildәn
getmәk istәdiyini başa salaydı. Hәddәn artıq çox sevdiyim
arvadımın hәyatının bu hissәsindәn heç vaxt xәbәr tuta
272 bilmәdim. Elә bil Nazlı mәndәn ötrü iki il yaşamadı.
Bilmirәm, bәlkә dә eşitmәk istәmәdiyim kәdәrli hadisәlәri
eşidәcәkdim. Amma nә olardı, bu, hәr halda, yenә dә insan
hәyatının neçә ilini heçә saymaqdan daha yaxşı idi. Mәn
onun iki ilini yox saymaqla, hәmin illәrdә nәlәr hiss et-
diyini, nәlәr yaşadığını bilmәk istәmәmәklә, bir növ,
hәdsiz sevdiyim insana da hörmәtsizlik etmiş oldum”.
“Elә oldu, belә oldu. İndi dә nәyisә düzәltmәk çox
gecdir. Nazlının heç bir acı sözü mәni ölümün gәtirdiyi
soyuqluq qәdәr çarәsiz qoymazdı. Nә isә, olan oldu...
Arvadım ölәndәn sonra yenә vağzala getmәyә başladım.
Bunun da bir mәnası qalmamışdı. Bütün adamlar kimi,
mәn dә hәyatımda bircә dәfә dә olsun, dәyişiklik etmәk
istәmişdim, bütün adamlar kimi, artıq ömrüm boyu özümü
vә hamını bezdirәnәcәn bu xüsusiyyәtimdәn yapışıb
sürünәcәkdim. Bütün hәyatım boyu elә yaşayacaqdım.”
“Gömrük mәmurları dәyişmişdi, köhnә qarsonların
heç biri qalmamışdı. Nazlı da ölmüşdü, onu gözlәmәkdәn
yerdә arxamca “Tәhsin bәy” deyib qışqıranda dönüb bax-
maq belә ağlıma gәlmәdiyindәn pis vәziyyәtdә qalmışdım.
O gündәn sonra arxamca nә vaxt “Tәhsin bәy” çağıran
olursa, dönüb baxıram”.
Sәlim bәy dәrin nәfәs aldı. “Başıma gәlәnlәr kimi,
bu mәsәlәyә dә son qoya bilmәdim. Uzatdıqca uzatdım.
Yaxşı ki, hәmin mәqamda Nazlı evә qayıtdı. Ancaq mәn
bu gözlәmә vәrdişimi belә tezliklә tәrgidә bilmәdim. Bir
müddәt yenә dә stansiyada süründüm. Sonra içki düşkünü
olmağımı da tәrgitdim. Arvadımla da onun evdәn getmәsi
vә qayıtması mәsәlәsinin üstünü vurmadıq.
Sonra Nazlını itirdim. İndi bәzәn düşünürәm ki, kaş
bütün olub-keçәnlәri danışaydıq. Nazlı evdәn gedәndәn
sonra necә yaşadığını mәnә danışaydı. Niyә qәfildәn
getmәk istәdiyini başa salaydı. Hәddәn artıq çox sevdiyim
arvadımın hәyatının bu hissәsindәn heç vaxt xәbәr tuta
272 bilmәdim. Elә bil Nazlı mәndәn ötrü iki il yaşamadı.
Bilmirәm, bәlkә dә eşitmәk istәmәdiyim kәdәrli hadisәlәri
eşidәcәkdim. Amma nә olardı, bu, hәr halda, yenә dә insan
hәyatının neçә ilini heçә saymaqdan daha yaxşı idi. Mәn
onun iki ilini yox saymaqla, hәmin illәrdә nәlәr hiss et-
diyini, nәlәr yaşadığını bilmәk istәmәmәklә, bir növ,
hәdsiz sevdiyim insana da hörmәtsizlik etmiş oldum”.
“Elә oldu, belә oldu. İndi dә nәyisә düzәltmәk çox
gecdir. Nazlının heç bir acı sözü mәni ölümün gәtirdiyi
soyuqluq qәdәr çarәsiz qoymazdı. Nә isә, olan oldu...
Arvadım ölәndәn sonra yenә vağzala getmәyә başladım.
Bunun da bir mәnası qalmamışdı. Bütün adamlar kimi,
mәn dә hәyatımda bircә dәfә dә olsun, dәyişiklik etmәk
istәmişdim, bütün adamlar kimi, artıq ömrüm boyu özümü
vә hamını bezdirәnәcәn bu xüsusiyyәtimdәn yapışıb
sürünәcәkdim. Bütün hәyatım boyu elә yaşayacaqdım.”
“Gömrük mәmurları dәyişmişdi, köhnә qarsonların
heç biri qalmamışdı. Nazlı da ölmüşdü, onu gözlәmәkdәn
