Page 276 - antologiya

Türkiyə ədəbiyyatı antologiyası

Uşaqlar tez çantalarını açdılar. Kitablarını, dәftәr-
lәrini bir-bir masaların üstünә qoyub baxdılar. Sonra bir-
bir “Yoxdur, müәllim” dedilәr.

– Mәndә dә yoxdur...
– Yoxdur...
Müәllim Әrgünә baxıb:
– Bәlkә, kitabını başqa yerdә itirmisәn? Bәlkә, evdә
qoymusan? Bundan sonra daha diqqәtli vә sәliqәli ol. Hә,
uşaqlar, tez tapşırıqlarınızı yerinә yetirin, – dedi.
Uşaqlar tapşırıqlarını yazıb qurtarandan sonra şәkil
çәkmәyә başladılar. Dәrsin axırına yaxın Әrgünün otur-
duğu sırada yenidәn pıçıltılar, sәs-küy başladı. Bu dәfә
kimsә ağlayırdı.
Müәllim:
– İndi nә baş verib? Niyә yenә qaynaşmağa başla-
dınız, – deyib uşaqların yanına gәldi.
276 Әyyubun ağladığını görәndә tәәccüblәndi.
– Niyә ağlayırsan, oğlum? Haran ağrıyır, bala?
Әyyub ciddi vә çalışqan şagird idi. Gözünün yaşını
silib başını aşağı saldı. Müәllim yenә israrla soruşdu:
– Sәnә nә oldu? De dә, oğlum.
– Riyaziyyat kitabım itdi, müәllim.
– Bu kitablar hara yox olur belә? Nә vaxt itdi?
– Bir az әvvәl, Әrgünün kitabını axtarmaq üçün çan-
tamı masanın üstünә boşaltmışdım. Yerinә yığanda gördüm
ki, yoxdur. Evdә sabahın taşırıqlarını yaza bilmәyәcәyәm,
onun üçün ağlayırdım, – Әyyub hıçqırdı.
Bu vaxt zәng çalındı. Müәllim hәmin sıranın uşaqla-
rına:
–Xahiş edirәm ki, siz qalasınız. Ola bilsin, Әyyubun
kitabları sizinkilәrә qarışıb, – dedi.
Amma kitab tapılmadı. Әyyub ağlaya-ağlaya evlәrinә
getdi.