Page 271 - antologiya
P. 271
uz Atay 271
Qısa müddәtә bu oyuna öyrәşdim. Arada dәmiryolu
vağzalına gedir, qatarların cәdvәlinә baxırdım. Bәzәn dә
zәng edib öyrәnirdim. Bundan başqa, hәm dә qatarın
gәlәcәyi gün zәng edib gecikmә olub-olmadığını öyrә-
nirdim. Yemәkxanada oturanda da qatarın vaxtını bilmә-
yin hәyәcanını bütün yol gözlәyәnlәrlә birgә yaşayırdım.
Artıq bir neçә dәfә gözlәyәndәn sonra daha da cәsur-
laşmışdım. Әlimi hәrarәtlә yellәyir, qışqırır, çağırırdım.
Bәzәn mәni tanışlarına oxşadıb әl elәyәnlәr dә olurdu.
Әlbәttә, bu qәdәr sәrnişinin arasında kimәsә tanış
gәlmәyim normal idi. Belә hallar mәnimlә yanaşı, başqa-
larının da başına gәldiyi üçün dәlәduza oxşamırdım. Hәm
dә qatar gәlәnәcәn, әn azı, bir şüşә rakı içdiyimә görә, bu
qәdәr әtraflı düşünüb, narahat olacaq qәdәr ayıq da dey-
ildim. Özümü qatarın gәlişi ilә birgә stansiyada qәfildәn
artan hәrәkәt selinin qoynuna atırdım. Gömrük mәmurları
ilә dostlaşdığımdan, hәtta mәnә bәzi imtiyazlar da
vermişdilәr. Necә dә olsa, mәnim qәdәr sәrnişin qarşılayan
yox idi. Ancaq nәdәnsә yaxınlarımı perronda görә
bilmirdim. Gömrükdәn uzaqlaşandan sonra ümidimi
tamam üzdüyüm mәqamda gözlәdiyim sәrnişin qapıdan
çıxırdı. Onunla meydanın yanında qarşılaşırdım. Daha
sonralar perrona çıxıb gözlәmәyimә icazә verdiklәri üçün
orada dayanmağa başladım. Qatar gәlәndә tez sәrnişinlәrә
qarışır, gömrükçülәrin gözünә görünmәdәn çıxıb ge-
dirdim. Sәrnişinlәrimi (әsasәn dә bir neçә nәfәr olduğunu
söylәyirdim) perronda tapırdım, tәbii ki, bu izdihamın
arasında mәni görmürdülәr. Gömrükçülәr bәzәn masamın
arxasında oturur, “Nә qәdәr gәlәnin var, Tәhsin bәy,” –
deyirdilәr. Xәtrimi yaman çox istәyirdilәr. Onlarla “Sәlim
bәy” kimi danışmaq mәnә qәribә gәldiyinә, bu macәra
Sәlim bәyin gündәlik hәyatı xaricindә olduğuna görә mәn
bu “sәrnişingözlәmә” mәsәlәsindә dönüb “Tәhsin bәy”
olmuşdum. Hәtta bir gün gömrükçülәrdәn biri başqa bir
Qısa müddәtә bu oyuna öyrәşdim. Arada dәmiryolu
vağzalına gedir, qatarların cәdvәlinә baxırdım. Bәzәn dә
zәng edib öyrәnirdim. Bundan başqa, hәm dә qatarın
gәlәcәyi gün zәng edib gecikmә olub-olmadığını öyrә-
nirdim. Yemәkxanada oturanda da qatarın vaxtını bilmә-
yin hәyәcanını bütün yol gözlәyәnlәrlә birgә yaşayırdım.
Artıq bir neçә dәfә gözlәyәndәn sonra daha da cәsur-
laşmışdım. Әlimi hәrarәtlә yellәyir, qışqırır, çağırırdım.
Bәzәn mәni tanışlarına oxşadıb әl elәyәnlәr dә olurdu.
Әlbәttә, bu qәdәr sәrnişinin arasında kimәsә tanış
gәlmәyim normal idi. Belә hallar mәnimlә yanaşı, başqa-
larının da başına gәldiyi üçün dәlәduza oxşamırdım. Hәm
dә qatar gәlәnәcәn, әn azı, bir şüşә rakı içdiyimә görә, bu
qәdәr әtraflı düşünüb, narahat olacaq qәdәr ayıq da dey-
ildim. Özümü qatarın gәlişi ilә birgә stansiyada qәfildәn
artan hәrәkәt selinin qoynuna atırdım. Gömrük mәmurları
ilә dostlaşdığımdan, hәtta mәnә bәzi imtiyazlar da
vermişdilәr. Necә dә olsa, mәnim qәdәr sәrnişin qarşılayan
yox idi. Ancaq nәdәnsә yaxınlarımı perronda görә
bilmirdim. Gömrükdәn uzaqlaşandan sonra ümidimi
tamam üzdüyüm mәqamda gözlәdiyim sәrnişin qapıdan
çıxırdı. Onunla meydanın yanında qarşılaşırdım. Daha
sonralar perrona çıxıb gözlәmәyimә icazә verdiklәri üçün
orada dayanmağa başladım. Qatar gәlәndә tez sәrnişinlәrә
qarışır, gömrükçülәrin gözünә görünmәdәn çıxıb ge-
dirdim. Sәrnişinlәrimi (әsasәn dә bir neçә nәfәr olduğunu
söylәyirdim) perronda tapırdım, tәbii ki, bu izdihamın
arasında mәni görmürdülәr. Gömrükçülәr bәzәn masamın
arxasında oturur, “Nә qәdәr gәlәnin var, Tәhsin bәy,” –
deyirdilәr. Xәtrimi yaman çox istәyirdilәr. Onlarla “Sәlim
bәy” kimi danışmaq mәnә qәribә gәldiyinә, bu macәra
Sәlim bәyin gündәlik hәyatı xaricindә olduğuna görә mәn
bu “sәrnişingözlәmә” mәsәlәsindә dönüb “Tәhsin bәy”
olmuşdum. Hәtta bir gün gömrükçülәrdәn biri başqa bir
