Page 275 - antologiya

ltən Dayıoğlu

YALANIN BİR AYAĞI VAR 275

Şagirdlәr sonuncu dәrsә girmişdilәr. Müәllim yazı
taxtasına sabahın ev tapşırığını yazırdı. Qәfildәn
sıralardan birindә sәs-küylü mübahisә başladı. Müәllim
uşaqlara tәrәf döndü.
– Nә olub orada?
O dәqiqә susdular. Yazı taxtasında yazılanları dәftәr-
lәrinә köçürmәyә başladılar.
Qısa sükut çökdü. Sonra uşaqlar yenidәn pıçıldaş-
mağa başladılar. Bunu görәn müәllim tәbaşiri vә silgini
yazı taxtasının kәnarına qoydu. Yavaş-yavaş sәs gәlәn
sıraya yaxınlaşdı.
– Bu sırada nә olub, görәsәn? Hamınız narahatsınız.
Dәrsdә danışmaq, mübahisә etmәk olmaz, mәktәb qayda-
qanunlarına ziddir. Bunu ki hamınız bilirsiniz. Mübahisә-
nizin sәbәbini bilmәk istәyirәm.
Sıradakılardan biri:
– Üzr istәyirәm müәllim, – deyib sözә başladı. –
Әrgün riyaziyyat kitabını itirib, yoldaşlarının götürdüyünü
deyir, günahı onların boynuna atır. Biz götürmәdiyimizi
desәk dә, çantalarımıza baxmaq istәdi. Sәs-küy dә buna
görәdir.
Müәllim qaşlarını çatdı.
– Dәrsdә dә belә şey edәrlәr? Bu hәrәkәti sizә heç
yaraşdırmadım.
Әrgün ağlamağa başladı.
– Müәllim, o kitabda olanı sabaha tapşırıq verdiniz.
Fikirlәşdim, bәlkә, kitabım yoldaşlarımın kitablarına
qarışıb vә ...
Müәllim Әrgünün sözünü kәsdi:
– Kitabını itirdiyini mәnә desәydin, daha yaxşı
olardı. Uşaqlar, xahiş edirәm, çantalarınıza baxın. Bәlkә,
sәhvәn sizin kitablara qarışıb.