Page 277 - antologiya
P. 277
ltən Dayıoğlu 277
Ertәsi gün ilk dәrsdә müәllim ev tapşırıqlarını
yoxladı. Növbә Әrgünә çatanda dayandı:
– Kitabını tapa bildin?
– Bәli, müәllim. Evdә qalıbmış. Ev tapşırığımı da
elәdim.
– Dünәn bizi әbәs yerә narahat etdin. Bir daha belә
şey olmasın. Davranışlarında diqqәtli ol.
Müәllim Әrgünlә danışanda Әyyub pәrt halda başını
aşağı saldı. Çünki ev tapşırığını yerinә yetirmәmişdi.
Müәllim ona dedi:
– Qaşqabağını niyә sallamısan? Deyәsәn, kitabını
tapa bilmәmisәn.
– Tapa bilmәdim, müәllim. Kitabımı tapanda yerinә
yetirә bilmәdiyim bütün ev tapşırıqlarını yazıb sizә
göstәrәcәyәm. Әgәr tapa bilmәsәm, şәnbә gününә qәdәr
cibxәrcliklәrimi yığıb tәzә kitab alacağam.
Müәllim o biri sıradakı uşaqlara yaxınlaşdı. Qәfildәn
Әyyub qışqırdı:
– Müәllim!
Müәllim dönüb baxanda Әyyubla Әrgünün bir riya-
ziyyat kitabını dartışdırdıqlarını gördü. Әyyub “Bu,
mәnim kitabımdır”, – iddia edir, Әrgünsә “Xeyr, mә-
nimdir,” – deyib özünә haqq qazandırdı.
Müәllim yenidәn uşaqların yanına gәldi. Kitabı on-
lardan aldı. Әrgün tәlaşla:
– Müәllim, o, mәnim kitabımdır. İnanmırsınızsa,
içinә baxın, adımı yazmışam.
Müәllim kitabı açdı.
– Bәli, – dedi. – Bura Әrgünün adı yazılıb.
Әyyub qәtiyyәtlә:
– Ola bilmәz, – dedi. – Adını sonradan yazıb. Amma
o kitab mәnimdir. Mәn kitabımı tanıyıram.
Müәllim soruşdu:
Ertәsi gün ilk dәrsdә müәllim ev tapşırıqlarını
yoxladı. Növbә Әrgünә çatanda dayandı:
– Kitabını tapa bildin?
– Bәli, müәllim. Evdә qalıbmış. Ev tapşırığımı da
elәdim.
– Dünәn bizi әbәs yerә narahat etdin. Bir daha belә
şey olmasın. Davranışlarında diqqәtli ol.
Müәllim Әrgünlә danışanda Әyyub pәrt halda başını
aşağı saldı. Çünki ev tapşırığını yerinә yetirmәmişdi.
Müәllim ona dedi:
– Qaşqabağını niyә sallamısan? Deyәsәn, kitabını
tapa bilmәmisәn.
– Tapa bilmәdim, müәllim. Kitabımı tapanda yerinә
yetirә bilmәdiyim bütün ev tapşırıqlarını yazıb sizә
göstәrәcәyәm. Әgәr tapa bilmәsәm, şәnbә gününә qәdәr
cibxәrcliklәrimi yığıb tәzә kitab alacağam.
Müәllim o biri sıradakı uşaqlara yaxınlaşdı. Qәfildәn
Әyyub qışqırdı:
– Müәllim!
Müәllim dönüb baxanda Әyyubla Әrgünün bir riya-
ziyyat kitabını dartışdırdıqlarını gördü. Әyyub “Bu,
mәnim kitabımdır”, – iddia edir, Әrgünsә “Xeyr, mә-
nimdir,” – deyib özünә haqq qazandırdı.
Müәllim yenidәn uşaqların yanına gәldi. Kitabı on-
lardan aldı. Әrgün tәlaşla:
– Müәllim, o, mәnim kitabımdır. İnanmırsınızsa,
içinә baxın, adımı yazmışam.
Müәllim kitabı açdı.
– Bәli, – dedi. – Bura Әrgünün adı yazılıb.
Әyyub qәtiyyәtlә:
– Ola bilmәz, – dedi. – Adını sonradan yazıb. Amma
o kitab mәnimdir. Mәn kitabımı tanıyıram.
Müәllim soruşdu:
