Page 643 - "Azərbaycan ədəbiyyatı antologiyası" (Proza)
P. 643
mad Baøke÷id
Yenicә öz otağıma keçib plaşımı soyunmaq istәyirdim ki, Pavel özünü 643
yetirdi – Çıxarma plaşını, çıxarma, indi gedirik!
– Nolub, hara gedirik?
– Sәn siçovulları mәhv etmәyin yeganә vә әvәzsiz üsuluyla tanış olmaq
istәyirsәn?
– Pis olmazdı, – deyә mızıldandım.
– Onda artıq sual vermә, get otur maşına, sovxoza gedәcәyik.
Gedib Pavelin özü kimi qocaman maşınına әylәşdim. Yağış ara
vermәdәn yağmağındaydı, su maşının şüşәsindәn sel kimi axıb yörәyә
tökülürdü.
– Görüm sәni filan-beşmәkan olasan, müqәddәs Rusiya, – Pavel bir
azdan dolayısıyla havanı yamanlaya-yamanlaya maşına tәpildi.
Maşın yavaş-yavaş yola düzәlib “sovxoz” deyilәn mәntәqәyә doğru
istiqamәt götürdü. Sovxoz İntanın lap qurtaracağında yerlәşirdi. Deyilәnә
görә, vaxtilә burada sürü-sürü maral saxlayırmışlar. Amma “yeni” ruslar
fürsәt әldә elәyәn kimi hamısını satıb-sovurublar. Heç damazlıq da
saxlamayıblar. İndi burada bütün işçilәr adına tәk bir gözәtçi vardı, o da
nәyә görә vardı, bunu heç kәs bilmirdi.
Pavel maşını sürüb uzun, enli talvarın düz qabağında saxladı. Maşından
düşüb talvarın altına keçdik. Әtrafda ins-cins gözә dәymirdi. Talvarın arxa
tәrәfindәki divar uzunu arı yeşiklәrinә bәnzәr, bir az ondan böyük qutular
düzülmüşdü. Pavel әtrafa boylanıb bir-iki ağız:
– Qriqori, auu, Qriqori! – deyә gözәtçini sәslәdi.
– Gәlirәm, gәlirәm, – divarın o üzündәn gözәtçinin bu yerlәrin adamına
xas olmayan nazik, civiltili sәsi eşidildi.
Bir azdan onun özü dә göründü. Onun әynindә uzun, su keçirmәyәn
başlıqlı plaş vardı, ayağına ombasınacan rezin çәkmәlәr geymişdi.
Qriqorinin sifәti klassik alkaş sifәtiydi – çuxura düşmüş gözlәri, sanki
şırımlanmış alnı, batmış ovurdları onu әzabkeş müqәddәslәrә bәnzәdirdi.
O, özüylә kәsif araq, duzlanmış siyәnәk balığı vә soğan iyi gәtirirdi. Pavellә
köhnә tanışlar kimi görüşdülәr.
– Tanış ol, – Pavel әlilә mәni göstәrdi, Moskvadan gәlib, jurnalistdir.
Yerli şәraitlә tanış olmaq istәyir.
Doğrusu, Pavelin bu gopu nә üçündü, anlamadım. Qriqori mәni başdan-
ayağa süzdü.
– Hörmәtim var! Bәli, jurnalistlәrә hörmәt elәyirәm. Amma axı Pal
Palıç, özün yaxşı bilirsәn, mәnә qadağan elәyiblәr…
– Nolsun, mәgәr qadağa onu pozmaq üçün qoyulmur? Eh, Qrişa,
köpәyoğlu…
Yenicә öz otağıma keçib plaşımı soyunmaq istәyirdim ki, Pavel özünü 643
yetirdi – Çıxarma plaşını, çıxarma, indi gedirik!
– Nolub, hara gedirik?
– Sәn siçovulları mәhv etmәyin yeganә vә әvәzsiz üsuluyla tanış olmaq
istәyirsәn?
– Pis olmazdı, – deyә mızıldandım.
– Onda artıq sual vermә, get otur maşına, sovxoza gedәcәyik.
Gedib Pavelin özü kimi qocaman maşınına әylәşdim. Yağış ara
vermәdәn yağmağındaydı, su maşının şüşәsindәn sel kimi axıb yörәyә
tökülürdü.
– Görüm sәni filan-beşmәkan olasan, müqәddәs Rusiya, – Pavel bir
azdan dolayısıyla havanı yamanlaya-yamanlaya maşına tәpildi.
Maşın yavaş-yavaş yola düzәlib “sovxoz” deyilәn mәntәqәyә doğru
istiqamәt götürdü. Sovxoz İntanın lap qurtaracağında yerlәşirdi. Deyilәnә
görә, vaxtilә burada sürü-sürü maral saxlayırmışlar. Amma “yeni” ruslar
fürsәt әldә elәyәn kimi hamısını satıb-sovurublar. Heç damazlıq da
saxlamayıblar. İndi burada bütün işçilәr adına tәk bir gözәtçi vardı, o da
nәyә görә vardı, bunu heç kәs bilmirdi.
Pavel maşını sürüb uzun, enli talvarın düz qabağında saxladı. Maşından
düşüb talvarın altına keçdik. Әtrafda ins-cins gözә dәymirdi. Talvarın arxa
tәrәfindәki divar uzunu arı yeşiklәrinә bәnzәr, bir az ondan böyük qutular
düzülmüşdü. Pavel әtrafa boylanıb bir-iki ağız:
– Qriqori, auu, Qriqori! – deyә gözәtçini sәslәdi.
– Gәlirәm, gәlirәm, – divarın o üzündәn gözәtçinin bu yerlәrin adamına
xas olmayan nazik, civiltili sәsi eşidildi.
Bir azdan onun özü dә göründü. Onun әynindә uzun, su keçirmәyәn
başlıqlı plaş vardı, ayağına ombasınacan rezin çәkmәlәr geymişdi.
Qriqorinin sifәti klassik alkaş sifәtiydi – çuxura düşmüş gözlәri, sanki
şırımlanmış alnı, batmış ovurdları onu әzabkeş müqәddәslәrә bәnzәdirdi.
O, özüylә kәsif araq, duzlanmış siyәnәk balığı vә soğan iyi gәtirirdi. Pavellә
köhnә tanışlar kimi görüşdülәr.
– Tanış ol, – Pavel әlilә mәni göstәrdi, Moskvadan gәlib, jurnalistdir.
Yerli şәraitlә tanış olmaq istәyir.
Doğrusu, Pavelin bu gopu nә üçündü, anlamadım. Qriqori mәni başdan-
ayağa süzdü.
– Hörmәtim var! Bәli, jurnalistlәrә hörmәt elәyirәm. Amma axı Pal
Palıç, özün yaxşı bilirsәn, mәnә qadağan elәyiblәr…
– Nolsun, mәgәr qadağa onu pozmaq üçün qoyulmur? Eh, Qrişa,
köpәyoğlu…
