Page 539 - "Azərbaycan ədəbiyyatı antologiyası" (Proza)
P. 539
Sÿfÿr Alûøarlû
Yay vidalaşmaları
Rus vilayәtindә keçirdiyimiz çәtin illәri başa vurubmuş kimi, 539
mәn arvadımı vә iki oğlumu Moskvadan vәtәnә yola salırdım.
Onların arxasınca özümün nә vaxt yollanacağımı, bu gedişin
hәmişәlik, yoxsa müvәqqәti olacağını mәn dәqiq bilmirdim.
Çünki işlәrin sonrakı gedişi mәndәn vә onlardan deyil, tamam başqa
adamlardan asılı idi. Ailәmizә aid olan belә vacib bir mәsәlәnin bizim
özümüz deyil, başqa adamlar tәrәfindәn (lap belә qohum-qardaş olsun!) hәll
olunmasının üzüntüsü bizi sıxırdı.
Ancaq bu sıxıntıdan çıxmaq, dünyanın malının dünyada qalacağına
şübhә etmәdәn dünya malı ilә lәbalәb dolu bu möhtәşәm şәhәrlә tәmasdan
zövq almaq vә taleyin göndәrdiyi ayrılıq bәxşişindәn payımıza düşәni bir
daha dadmaq da, görünür, lazım idi. Hәyatda nәlәr olmur ki!
Çamadanlarımızı vağzalın saxlama kamerasına verib, axşama qәdәr
qalan vaxt әrzindә şәhәri gәzmәyә getdik.
Rusiya paytaxtında hökm sürәn dәhşәtli bahaçılığa әmin olmaq üçün
saxlama kamerasında bir çamadana görә 5 dollar ödәmәk kifayәt idi.
Uşaqlara şәhәri göstәrmәk lazım idi.
Necә dә olsa, iki il Moskvanın qulağının dibindә yaşayasan vә şәhәrin
hәr gün televizordan bütün dünyaya reklam olunan füsunkar gözәlliyini
görmәdәn üç min kilometrlik yolu geri qayıdasan...
Bu, mәnә bütün ömrüm boyu әzab verәrdi.
Biz yalnız mәnә tanış olan küçәlәrlә mәrkәzә doğru addımlayırdıq:
Qulya susurdu. Serafimov Posadda hamı Gülnarәni elә çağırırdı vә
İbrahimlә mәn dә onlara qoşulub, ailәmizin yeganә qadınına, ürәyi
sıxılmasın deyә zarafatyana o cür müraciәt edirdik: “Qulya!” Bәlkә dә, bu
bizim hәyatımızda, hәqiqәtәn, qiymәtlәndirilәsi yeganә yenilik idi.
Qulya susurdu. Ciddi sәliqә-sahmanına vә rahatlığına görә sanki hәr
yeri, hәr bucağı vә hәr guşәsi Putinlә Alla Puqaçovaya mәxsus olan bu
şәhәrlә dә, mәnimlә dә vә bütün bunlar haqqında özünün nә vaxtsa mövcud
olmuş әziz xatirәlәrilә dә әbәdi vidalaşırdı. Bizim hәyatımızda ayrılıqlar,
vidalaşmalar vә görüşlәr çox olmuşdu: әn çox xoşlamadığımız yay
vidalaşmaları idi.
Adәtәn, onlar uzun çәkirdi. Bundan sonra o ayrılıqlara sinә gәrmәk,
onlardan doğan çәtinliklәrlә barışmaq hәr ikimiz üçün ağır olacaqdı.
Yay vidalaşmaları
Rus vilayәtindә keçirdiyimiz çәtin illәri başa vurubmuş kimi, 539
mәn arvadımı vә iki oğlumu Moskvadan vәtәnә yola salırdım.
Onların arxasınca özümün nә vaxt yollanacağımı, bu gedişin
hәmişәlik, yoxsa müvәqqәti olacağını mәn dәqiq bilmirdim.
Çünki işlәrin sonrakı gedişi mәndәn vә onlardan deyil, tamam başqa
adamlardan asılı idi. Ailәmizә aid olan belә vacib bir mәsәlәnin bizim
özümüz deyil, başqa adamlar tәrәfindәn (lap belә qohum-qardaş olsun!) hәll
olunmasının üzüntüsü bizi sıxırdı.
Ancaq bu sıxıntıdan çıxmaq, dünyanın malının dünyada qalacağına
şübhә etmәdәn dünya malı ilә lәbalәb dolu bu möhtәşәm şәhәrlә tәmasdan
zövq almaq vә taleyin göndәrdiyi ayrılıq bәxşişindәn payımıza düşәni bir
daha dadmaq da, görünür, lazım idi. Hәyatda nәlәr olmur ki!
Çamadanlarımızı vağzalın saxlama kamerasına verib, axşama qәdәr
qalan vaxt әrzindә şәhәri gәzmәyә getdik.
Rusiya paytaxtında hökm sürәn dәhşәtli bahaçılığa әmin olmaq üçün
saxlama kamerasında bir çamadana görә 5 dollar ödәmәk kifayәt idi.
Uşaqlara şәhәri göstәrmәk lazım idi.
Necә dә olsa, iki il Moskvanın qulağının dibindә yaşayasan vә şәhәrin
hәr gün televizordan bütün dünyaya reklam olunan füsunkar gözәlliyini
görmәdәn üç min kilometrlik yolu geri qayıdasan...
Bu, mәnә bütün ömrüm boyu әzab verәrdi.
Biz yalnız mәnә tanış olan küçәlәrlә mәrkәzә doğru addımlayırdıq:
Qulya susurdu. Serafimov Posadda hamı Gülnarәni elә çağırırdı vә
İbrahimlә mәn dә onlara qoşulub, ailәmizin yeganә qadınına, ürәyi
sıxılmasın deyә zarafatyana o cür müraciәt edirdik: “Qulya!” Bәlkә dә, bu
bizim hәyatımızda, hәqiqәtәn, qiymәtlәndirilәsi yeganә yenilik idi.
Qulya susurdu. Ciddi sәliqә-sahmanına vә rahatlığına görә sanki hәr
yeri, hәr bucağı vә hәr guşәsi Putinlә Alla Puqaçovaya mәxsus olan bu
şәhәrlә dә, mәnimlә dә vә bütün bunlar haqqında özünün nә vaxtsa mövcud
olmuş әziz xatirәlәrilә dә әbәdi vidalaşırdı. Bizim hәyatımızda ayrılıqlar,
vidalaşmalar vә görüşlәr çox olmuşdu: әn çox xoşlamadığımız yay
vidalaşmaları idi.
Adәtәn, onlar uzun çәkirdi. Bundan sonra o ayrılıqlara sinә gәrmәk,
onlardan doğan çәtinliklәrlә barışmaq hәr ikimiz üçün ağır olacaqdı.
