Page 535 - "Azərbaycan ədəbiyyatı antologiyası" (Proza)
P. 535
Aqil Abbas
– Axı nә yazılıb burda?
– Әşi, nәyinә lazım? Sәn apar ver, vәssalam. Biz dә qaytaraq pullarını.
– Hamısını?
– Lap hamısını!
***
Nazim kağızı verib qayıdan kimi Elşәn kişi tәki durdu sözünün üstә, 535
qaytardı pullarını.
Dәstә-tifaq yığışıb getdilәr toya. Hәrәsi bir onluq atıb keçdilәr yuxarı
başa.
Bir azdan başlar dumanlandı, gәnclәrin sәs-küyü mağarı götürdü
başına.
– Bilirsәn nә qiyamәt qopacaq! Ha, ha, ha! Әdalәt:
– Kәnddәn başını götürüb qaçar.
– Hi, hi, hi! Gәlәcәk görüşә! Vallah, Әliş dayı onu danaboyun edәcәk.
Elşәn әlindәki arağı birnәfәsә çәkdi başına, ağzına da bir tikә әt qoydu:
– Eybi yox, Әzizә, mәnә avara deyirsәn. Görün ha, kimә deyir? Elşәnә!
Kәnddә luboy cayıla cavab verәrәm! Verәrәm, ya vermәrәm?
– Verәrsәn!
– Verәrsәn!
Hüseynqulu oğlu Bәşir әlini uzatdı Elşәnә:
– Mәn ölüm, bir bura vur! Vur dә! Bax belә! Necә yazmışdın, sәnsiz
mәnim gecәm-gündüzüm yoxdur! Bәh, bәh! İndi Әliş dayı onun gündüzünü
gecә eliyәcәk!
Nazim atmacalardan hiss elәdi ki, Elşәngil Hәsrәt müәllim üçün nә isә
bir tәlә qurublar. Özü dә, deyәsәn, müәllimi tәlәyә onun әliylә salıblar.
Niyә Hәsrәt müәllim kәnddәn qaçaq düşsün. Niyә, Әliş dayı o fağır
müәllimi danaboyun elәsin? Әzizә! Görüş, mәktub!
Nazim ha fikirlәşirdi, axırını bir yana çıxara bilmirdi.
Bәlkә, bәlkә, müәllimi görüşә çağırıblar. Әliş dayıya da xәbәr veriblәr?
Yox, bu boyda zarafat olmaz. Elşәn elә namәrdlik etmәz. Yox, Nazim bu
boyda zarafat görmәyib.
***
– Hәsrәt müәllim, Hәsrәt müәllim! Darvaza cırıltı ilә açıldı.
– Nazim? Bu gecә vaxtı xeyir ola?
– Axı nә yazılıb burda?
– Әşi, nәyinә lazım? Sәn apar ver, vәssalam. Biz dә qaytaraq pullarını.
– Hamısını?
– Lap hamısını!
***
Nazim kağızı verib qayıdan kimi Elşәn kişi tәki durdu sözünün üstә, 535
qaytardı pullarını.
Dәstә-tifaq yığışıb getdilәr toya. Hәrәsi bir onluq atıb keçdilәr yuxarı
başa.
Bir azdan başlar dumanlandı, gәnclәrin sәs-küyü mağarı götürdü
başına.
– Bilirsәn nә qiyamәt qopacaq! Ha, ha, ha! Әdalәt:
– Kәnddәn başını götürüb qaçar.
– Hi, hi, hi! Gәlәcәk görüşә! Vallah, Әliş dayı onu danaboyun edәcәk.
Elşәn әlindәki arağı birnәfәsә çәkdi başına, ağzına da bir tikә әt qoydu:
– Eybi yox, Әzizә, mәnә avara deyirsәn. Görün ha, kimә deyir? Elşәnә!
Kәnddә luboy cayıla cavab verәrәm! Verәrәm, ya vermәrәm?
– Verәrsәn!
– Verәrsәn!
Hüseynqulu oğlu Bәşir әlini uzatdı Elşәnә:
– Mәn ölüm, bir bura vur! Vur dә! Bax belә! Necә yazmışdın, sәnsiz
mәnim gecәm-gündüzüm yoxdur! Bәh, bәh! İndi Әliş dayı onun gündüzünü
gecә eliyәcәk!
Nazim atmacalardan hiss elәdi ki, Elşәngil Hәsrәt müәllim üçün nә isә
bir tәlә qurublar. Özü dә, deyәsәn, müәllimi tәlәyә onun әliylә salıblar.
Niyә Hәsrәt müәllim kәnddәn qaçaq düşsün. Niyә, Әliş dayı o fağır
müәllimi danaboyun elәsin? Әzizә! Görüş, mәktub!
Nazim ha fikirlәşirdi, axırını bir yana çıxara bilmirdi.
Bәlkә, bәlkә, müәllimi görüşә çağırıblar. Әliş dayıya da xәbәr veriblәr?
Yox, bu boyda zarafat olmaz. Elşәn elә namәrdlik etmәz. Yox, Nazim bu
boyda zarafat görmәyib.
***
– Hәsrәt müәllim, Hәsrәt müәllim! Darvaza cırıltı ilә açıldı.
– Nazim? Bu gecә vaxtı xeyir ola?
