Page 494 - "Azərbaycan ədəbiyyatı antologiyası" (Proza)
P. 494
Azÿrbaycan ÿdÿbiyyatû antologiyasû
çıxıb dedi:
– Sәn nә danışırsan Sabir, heç heylә şey olar... bir daş altda, bir daş
üstdә...
– Sәnә inanıram ha-a, Fatma. Yoxsa...
– Yoxsa nә?
– Bilirsәn ki, sәni çox istәyirәm. Ancaq qulağım bir şey çalsa, – üzünә
xoş ifadә vermәyә cәhd elәdi, – dilini dartıb xirtdәyindәn çıxardaram.
Fatma dilini çıxardıb ona göstәrdi. Bufetçi Sabir çiynindәn tutub onu
özünә sıxdı, üzünü dә üzünә; әllәr öz işini görüb qurtarmış, bir-birinin
üstündәn düşmüşdü.
Fatma sevinirdi ki, onun dilini dartıb xirtdәyindәn çıxara bilәcәk bir
kişi var yanında – bu sözlәr onun ürәyinә sarı yağ kimi yayılıb ömürlük bir
arxayınçılıq yaratdı.
– Fatma...
494 – Hay can... – Fatma yenә Sabirin birbaşa mәtlәbә keçmәsinә mane
oldu.
– Fatma, o bodulqanı götür, – konyak şüşәsinә işarә elәdi, – ay sağ ol...
indi mәnә konyak tök...
Fatma yoğun, hamar konyak şüşәsini iki әlinin arasında bәrk-bәrk sıxıb
konyak süzdü. O, o qәdәr gülmәli görünürdü ki, Sabirin dә dodaqları qaçdı.
Sizә zarafat gәlmәsin, bu, Fatmanın ilk “işi” idi. Sabir bu yaxınlarda bir
filmdә görmüşdü ki, fransız qadını restoranda birlikdә şam elәdiyi kişinin
xahişi ilә onun badәsinә necә viski süzür; qәfildәn o yadına düşmüşdü. Bu
da sәnә, hәlә Sovetin vaxtında Avropaya inteqrasiya – buyur.
– O bodulqanı niyә heylә ikiәlli tutmuşdun, a-az?
– Çox yoğundu dana, ona görә.
– Yoğun yaxşıdı dana...
Fatma gülümsәyib onun enli sifәtinә yaraşan yekә burnunun ucundan
tutub sıxdı:
– E-e-e-y... Şәhadәt barmağı ilә onu hәdәlәdi.
Bu hәdәni hansı kişi görsәydi ağzının suyu axardı, arzulayardı ki, kaş
onu da, heç olmasa, ildә üç-dörd dәfә belә hәdәlәyәn olaydı. Sözә, tәsvirә
gәlmәyәn bu işvәli, mәhrәm, şirin qadın hәdәsini görsәydiniz, ondan sonra
bilәrdiniz ki, bu, nә olan şeydi – ancaq görәk, Sabir buna razı olardımı? Heç
vaxt...
– Bir söz demәk istәyirәm, Sabir... ancaq utanıram...
– Sәnin başın xarabdı?
– Yo-o-x... niyә ki? – Elә bil bir az da incidi.
– Bәs onda mәnnәn niyә utanırsan? Bizim bir-birimizdәn utanan
vaxtımız keçib, yadındadı? Mәnim heç vaxt yadımdan çıxmaz... – Sabir
çıxıb dedi:
– Sәn nә danışırsan Sabir, heç heylә şey olar... bir daş altda, bir daş
üstdә...
– Sәnә inanıram ha-a, Fatma. Yoxsa...
– Yoxsa nә?
– Bilirsәn ki, sәni çox istәyirәm. Ancaq qulağım bir şey çalsa, – üzünә
xoş ifadә vermәyә cәhd elәdi, – dilini dartıb xirtdәyindәn çıxardaram.
Fatma dilini çıxardıb ona göstәrdi. Bufetçi Sabir çiynindәn tutub onu
özünә sıxdı, üzünü dә üzünә; әllәr öz işini görüb qurtarmış, bir-birinin
üstündәn düşmüşdü.
Fatma sevinirdi ki, onun dilini dartıb xirtdәyindәn çıxara bilәcәk bir
kişi var yanında – bu sözlәr onun ürәyinә sarı yağ kimi yayılıb ömürlük bir
arxayınçılıq yaratdı.
– Fatma...
494 – Hay can... – Fatma yenә Sabirin birbaşa mәtlәbә keçmәsinә mane
oldu.
– Fatma, o bodulqanı götür, – konyak şüşәsinә işarә elәdi, – ay sağ ol...
indi mәnә konyak tök...
Fatma yoğun, hamar konyak şüşәsini iki әlinin arasında bәrk-bәrk sıxıb
konyak süzdü. O, o qәdәr gülmәli görünürdü ki, Sabirin dә dodaqları qaçdı.
Sizә zarafat gәlmәsin, bu, Fatmanın ilk “işi” idi. Sabir bu yaxınlarda bir
filmdә görmüşdü ki, fransız qadını restoranda birlikdә şam elәdiyi kişinin
xahişi ilә onun badәsinә necә viski süzür; qәfildәn o yadına düşmüşdü. Bu
da sәnә, hәlә Sovetin vaxtında Avropaya inteqrasiya – buyur.
– O bodulqanı niyә heylә ikiәlli tutmuşdun, a-az?
– Çox yoğundu dana, ona görә.
– Yoğun yaxşıdı dana...
Fatma gülümsәyib onun enli sifәtinә yaraşan yekә burnunun ucundan
tutub sıxdı:
– E-e-e-y... Şәhadәt barmağı ilә onu hәdәlәdi.
Bu hәdәni hansı kişi görsәydi ağzının suyu axardı, arzulayardı ki, kaş
onu da, heç olmasa, ildә üç-dörd dәfә belә hәdәlәyәn olaydı. Sözә, tәsvirә
gәlmәyәn bu işvәli, mәhrәm, şirin qadın hәdәsini görsәydiniz, ondan sonra
bilәrdiniz ki, bu, nә olan şeydi – ancaq görәk, Sabir buna razı olardımı? Heç
vaxt...
– Bir söz demәk istәyirәm, Sabir... ancaq utanıram...
– Sәnin başın xarabdı?
– Yo-o-x... niyә ki? – Elә bil bir az da incidi.
– Bәs onda mәnnәn niyә utanırsan? Bizim bir-birimizdәn utanan
vaxtımız keçib, yadındadı? Mәnim heç vaxt yadımdan çıxmaz... – Sabir
