Page 493 - "Azərbaycan ədəbiyyatı antologiyası" (Proza)
P. 493
ran Sÿxavÿt
rejimi ilә hәrәkәt elәyirdi. Bu, günün günorta çağı mümkün deyildi, adamın 493
pişiyini ağaca dırmaşdırardılar – yalnız gecәnin qırt yarısı. Vә indi dә o
gecәlәrdәn biri idi.
Әlinin arxası ilә yağlı dodaqlarını silәndә gördü ki, bu, Fatmanın
nәzәrindәn yayınmadı. Özünü o yerә qoymadı, kağız dәsmalla әlinin üstünü
silib gülә-gülә Fatmaya dedi:
– Nә-ә baxırsan?
– Bura sәnә baxmağa gәlmişәm dә... – Fatma әriyә-әriyә elә gülümsәdi
ki, bufetçi Sabir dә әridi vә qeyri-adi әrimә prosesi onların әllәrinin bir-
birinin üstünә minmәsi ilә yekunlaşdı.
Bufetçi Sabir tәkәlli qalmışdı vә onun tәkәlli qalmağının İkinci Dünya
müharibәsinә dәxli yox idi ha... O, Fatmanın üzünә gülümsәyәn kimi, dәrhal
da cavabını aldı, haqqında hәbs-qәtiimkan tәdbiri seçilmiş әli ilә bir topa
bulaq qıjısını ağzına basıb xarta-xurtla elә yeyirdi ki, elә bil silos doğrayan
maşındı. Sol әli hәlә amnistiyaya düşmәdiyinә görә sağ әli ilә özünә konyak
süzdü. Rәngi güclә sezilәcәk dәrәcәdә qızarmışdı vә bu, onu bir az da
şirinlәşdirirdi. O, badәni götürüb bir az da qızarmaq vә şirinlәşmәk istә-
yirmiş kimi dedi:
– Fatma, Allah sәni ma-a çox görmәsin.
Fatmanın ağzında dili yox idi, onun ancaq gözlәri danışırdı, gözlәri dil
açmışdı...
Bufetçi Sabirin qidalanma prosesinin ikinci seriyası titrsiz-filansız necә
qәfil başladısa, adama elә gәldi ki, beş-altı dәqiqәdәn sonra sapılcanın dibini
dә sivirib onu güzgü kimi parıldadacaq. Ümumiyyәtlә, onun yemәk-içmәk
prosesi seriallara oxşayırdı vә bu serialın әn tәlәbkar, istedadlı vә yeganә
tamaşaçısı Fatma idi. Dünyanın işini bilmәk olmur dә, nә zamansa ikinci
bir tamaşaçı – istedadından vә gözәlliyindәn asılı olmayaraq peyda olsaydı,
Fatma ortasından çatdıyardı, çünki bu serial da, onun baş qәhrәmanı da bir
nәfәrlikdi – Fatmanındı.
Bufetçi Sabir, deyәsәn, Fatmanın bayaqkı oğrun baxışından nәticә
çıxardıb parıldayan dodaqlarını kağız dәsmalla silib dedi:
– Fatma.
– Hay can.
Fatma hay can demәsәydi, o, elә birbaşa mәtlәbә keçәrdi. Ancaq hәrә
öz işini görürdü dә.
– Fatma, ağzınnan bir söz-zad qaçırtmamısan ki?
Görüşdüklәri uzun müddәtdә ilk dәfә verilәn bu sualın gözlәnilmәzliyi
Fatmanı gözlәnilmәz hala salsa da, o, bacarıqla, işvәkarlıqla bu vәziyyәtdәn
rejimi ilә hәrәkәt elәyirdi. Bu, günün günorta çağı mümkün deyildi, adamın 493
pişiyini ağaca dırmaşdırardılar – yalnız gecәnin qırt yarısı. Vә indi dә o
gecәlәrdәn biri idi.
Әlinin arxası ilә yağlı dodaqlarını silәndә gördü ki, bu, Fatmanın
nәzәrindәn yayınmadı. Özünü o yerә qoymadı, kağız dәsmalla әlinin üstünü
silib gülә-gülә Fatmaya dedi:
– Nә-ә baxırsan?
– Bura sәnә baxmağa gәlmişәm dә... – Fatma әriyә-әriyә elә gülümsәdi
ki, bufetçi Sabir dә әridi vә qeyri-adi әrimә prosesi onların әllәrinin bir-
birinin üstünә minmәsi ilә yekunlaşdı.
Bufetçi Sabir tәkәlli qalmışdı vә onun tәkәlli qalmağının İkinci Dünya
müharibәsinә dәxli yox idi ha... O, Fatmanın üzünә gülümsәyәn kimi, dәrhal
da cavabını aldı, haqqında hәbs-qәtiimkan tәdbiri seçilmiş әli ilә bir topa
bulaq qıjısını ağzına basıb xarta-xurtla elә yeyirdi ki, elә bil silos doğrayan
maşındı. Sol әli hәlә amnistiyaya düşmәdiyinә görә sağ әli ilә özünә konyak
süzdü. Rәngi güclә sezilәcәk dәrәcәdә qızarmışdı vә bu, onu bir az da
şirinlәşdirirdi. O, badәni götürüb bir az da qızarmaq vә şirinlәşmәk istә-
yirmiş kimi dedi:
– Fatma, Allah sәni ma-a çox görmәsin.
Fatmanın ağzında dili yox idi, onun ancaq gözlәri danışırdı, gözlәri dil
açmışdı...
Bufetçi Sabirin qidalanma prosesinin ikinci seriyası titrsiz-filansız necә
qәfil başladısa, adama elә gәldi ki, beş-altı dәqiqәdәn sonra sapılcanın dibini
dә sivirib onu güzgü kimi parıldadacaq. Ümumiyyәtlә, onun yemәk-içmәk
prosesi seriallara oxşayırdı vә bu serialın әn tәlәbkar, istedadlı vә yeganә
tamaşaçısı Fatma idi. Dünyanın işini bilmәk olmur dә, nә zamansa ikinci
bir tamaşaçı – istedadından vә gözәlliyindәn asılı olmayaraq peyda olsaydı,
Fatma ortasından çatdıyardı, çünki bu serial da, onun baş qәhrәmanı da bir
nәfәrlikdi – Fatmanındı.
Bufetçi Sabir, deyәsәn, Fatmanın bayaqkı oğrun baxışından nәticә
çıxardıb parıldayan dodaqlarını kağız dәsmalla silib dedi:
– Fatma.
– Hay can.
Fatma hay can demәsәydi, o, elә birbaşa mәtlәbә keçәrdi. Ancaq hәrә
öz işini görürdü dә.
– Fatma, ağzınnan bir söz-zad qaçırtmamısan ki?
Görüşdüklәri uzun müddәtdә ilk dәfә verilәn bu sualın gözlәnilmәzliyi
Fatmanı gözlәnilmәz hala salsa da, o, bacarıqla, işvәkarlıqla bu vәziyyәtdәn
