Page 340 - "Azərbaycan ədəbiyyatı antologiyası" (Proza)
P. 340
Azÿrbaycan ÿdÿbiyyatû antologiyasû
Cәrrahın heç yadından çıxmaz. Bir dәfә Pәrvizlә Azәrbaycanın gözәl,
mәnzәrәli bir rayonunda ezamiyyәtdә olarkәn onları bağlı-bağatlı bir evә
qonaq apardılar. Axşam idi. Qurbağaların, cırcıramaların sәsi bir-birinә
qarışmışdı. Qonaqlar eyvanda әylәşib yeyib-içmәklә mәşğul olduqları vaxt
Pәrviz әyilib cәrrahın qulağına pıçıldadı:
– Mәnim atam uzun müddәt bu rayonda qaçaqlarla vuruşub. Dün-
yanın işini bilmәk olmaz. Başa düşürsәn, nә deyirәm? Yәni burada bizi
istәmәyәnlәr dә tapılar.
Cәrrah başını tәrpәtdi. Pәrviz stәkanındakı bulaq suyundan bir qurtum
içib, davam etdi:
– Dediyim budur ki, ehmalca dur, get bağın ayağına, barının yanından
mәn oturduğum yerә bax, әgәr ağaclar arasından görünsәm, xәbәr elә yerimi
dәyişim.
340 ...Tәzә pomidor, xiyar iyi tәyyarәyә yayılanda sәrnişinlәrin çoxunun
ağzı sulandı. Cәrrah gözaltı eynәkli qadının dizinin üstündәki qәzet süfrәyә
baxıb udqunanda qadın dillәndi:
– Buyurun, qardaş, utanmayın. Götürün. Xalis vitamindi. Cәrrah
tәşәkkür edib әlini süfrәyә uzatdı. Birdәn motor danışıqlara nöqtә qoydu.
Sonra eynәkli qadın sükutu motorun әlindәn aldı. O, ağzındakını çeynәyә-
çeynәyә kök arvada dedi:
– İnanmırsan, qonşundan soruş.
Kök arvad böyründәki sarışın oğlana nәsә dedi. Oğlan çiyinlәrini
çәkdi. Arvad geri çevrildi.
– Bu heç partlayışı eşitmәyib. Ermәni qadın arxadan dillәndi:
– Niyә mübahisә edirsiz? Vannalar partlayanda, deyirlәr, içәridә bir
arvad olub.
Eynәkli arvad qәlәbә çalmış adamlar kimi sәsini qaldırdı:
– Eşitdiz? – Sonra üzünü cәrraha döndәrdi: – Dәli oluram dә.
Cәrrah maraqlandı:
– Niyә?
– Bahadır Süleymanoviç bizi belә öyrәtmәyib. Dediyim qanundur.
Vәssalam! Sözüm tәsdiq olunmayanda әsәblәrim mәni gicitkәn kimi dalayır.
– Harda işlәyirsiz ki?
– Nazirlikdә katibәyәm. Bilirsiz, Bahadır Süleymanoviçin dediyini
qaytarmaq olmaz. Biz dә onun kimiyik. Adam var, onun qәbuluna düşmәk
üçün mәnim yanıma gәlir. Bircә kәlmә deyirәm: gözlәyin, vәssalam! O göz-
lәmәklә dörd-beş saat gözlәyir. Bahadır Süleymanoviç bizi belә tәrbiyә edib.
İndi bunlar – o, әlini havada yellәtdi – mәnimlә mübahisәyә başlayıblar.
Cәrrahın heç yadından çıxmaz. Bir dәfә Pәrvizlә Azәrbaycanın gözәl,
mәnzәrәli bir rayonunda ezamiyyәtdә olarkәn onları bağlı-bağatlı bir evә
qonaq apardılar. Axşam idi. Qurbağaların, cırcıramaların sәsi bir-birinә
qarışmışdı. Qonaqlar eyvanda әylәşib yeyib-içmәklә mәşğul olduqları vaxt
Pәrviz әyilib cәrrahın qulağına pıçıldadı:
– Mәnim atam uzun müddәt bu rayonda qaçaqlarla vuruşub. Dün-
yanın işini bilmәk olmaz. Başa düşürsәn, nә deyirәm? Yәni burada bizi
istәmәyәnlәr dә tapılar.
Cәrrah başını tәrpәtdi. Pәrviz stәkanındakı bulaq suyundan bir qurtum
içib, davam etdi:
– Dediyim budur ki, ehmalca dur, get bağın ayağına, barının yanından
mәn oturduğum yerә bax, әgәr ağaclar arasından görünsәm, xәbәr elә yerimi
dәyişim.
340 ...Tәzә pomidor, xiyar iyi tәyyarәyә yayılanda sәrnişinlәrin çoxunun
ağzı sulandı. Cәrrah gözaltı eynәkli qadının dizinin üstündәki qәzet süfrәyә
baxıb udqunanda qadın dillәndi:
– Buyurun, qardaş, utanmayın. Götürün. Xalis vitamindi. Cәrrah
tәşәkkür edib әlini süfrәyә uzatdı. Birdәn motor danışıqlara nöqtә qoydu.
Sonra eynәkli qadın sükutu motorun әlindәn aldı. O, ağzındakını çeynәyә-
çeynәyә kök arvada dedi:
– İnanmırsan, qonşundan soruş.
Kök arvad böyründәki sarışın oğlana nәsә dedi. Oğlan çiyinlәrini
çәkdi. Arvad geri çevrildi.
– Bu heç partlayışı eşitmәyib. Ermәni qadın arxadan dillәndi:
– Niyә mübahisә edirsiz? Vannalar partlayanda, deyirlәr, içәridә bir
arvad olub.
Eynәkli arvad qәlәbә çalmış adamlar kimi sәsini qaldırdı:
– Eşitdiz? – Sonra üzünü cәrraha döndәrdi: – Dәli oluram dә.
Cәrrah maraqlandı:
– Niyә?
– Bahadır Süleymanoviç bizi belә öyrәtmәyib. Dediyim qanundur.
Vәssalam! Sözüm tәsdiq olunmayanda әsәblәrim mәni gicitkәn kimi dalayır.
– Harda işlәyirsiz ki?
– Nazirlikdә katibәyәm. Bilirsiz, Bahadır Süleymanoviçin dediyini
qaytarmaq olmaz. Biz dә onun kimiyik. Adam var, onun qәbuluna düşmәk
üçün mәnim yanıma gәlir. Bircә kәlmә deyirәm: gözlәyin, vәssalam! O göz-
lәmәklә dörd-beş saat gözlәyir. Bahadır Süleymanoviç bizi belә tәrbiyә edib.
İndi bunlar – o, әlini havada yellәtdi – mәnimlә mübahisәyә başlayıblar.
