Page 336 - "Azərbaycan ədəbiyyatı antologiyası" (Proza)
P. 336
Azÿrbaycan ÿdÿbiyyatû antologiyasû
Altıncı sim
Vәtәndaş sәrnişinlәr, qayışları bağlayın, tәyyarә lazımi yük-
sәkliyә qalxmayınca papiros çәkmәk olmaz. Stüardessa
marşrut, ekipaj vә reys barәdә mәlumat verdi.
“TU-114” nәhәng motorlarının yeknәsәq sәsini sәrnişinlәrin beynindә
sınıq val kimi oxutmağa başlayanda pәncәrәlәrdәn içәri gün düşdü. Kimsә
ucadan “şükür” dedi vә günәş üçün darıxan sәrnişinlәr pәncәrәlәrә sarı
boylandılar.
On gün idi ki, Kislovodsk günәş üzünә hәsrәt idi. Elә vaxt olmurdu ki,
şәhәrin tavanından asılan bulud onun yaşıl mәnzәrәsini yağışa “qonaq”
elәmәsin vә bu “qonaqlıq”, demәk olar ki, hamının ürәyini vurmuşdu.
336 Yerlilәrin dә, istirahәt edәnlәrin dә.
Pәncәrә ağzında әylәşәn, әynindә hava rәngli dakrondan kostyumu
olan cәrrahı günәş maraqlandırmırdı. Çiynindә, boyun-boğazında rәqs
edәn günәş şüaları onun üçün payız milçәyi kimi bir şey idi. Cәrrah razı idi
ki, bundan sonra da keçirәcәyi günlәrin hamısı yağışlı olsun. Ancaq onun
istirahәtini pozub geri çağırmayaydılar. Cәrrah yağışlı, azad günlәri, yәqin
ki, uzun müddәt yadından çıxarmayacaqdı. Hәlә srağagün, dünәn, beş saat
әvvәl hәyat nә qәdәr gözәl idi, cәrrah yenicә ayaq açıb gәzәn körpә kimi
sevinirdi. O, çәtirini tutub yağışın sәsinә qulaq asa-asa parkın çal-çarpaz
cığırları ilә addımlayır, tez-tez burnunu çәkir, çiçәklәrin yuyulmuş әtrini
axtara-axtara “Xram vozduxa” qalxır, ya qayıdıb “Zamok”a gedir, ya da
“Mayskaya polyana” adlanan yamaclığa üz qoyurdu. Yağışın çәtirdә
oxutdurduğu mahnılar da cәrrahla birgә gәzirdi.
Cәrrahın böyründәki eynәkli arıq qadın tez-tez әyilib özündәn qabaqda
әylәşәn ortaboylu kök arvada nәsә pıçıldayır, başını qaldırıb cәrraha baxır,
öz-özünә deyinirdi: “Pah atonnan, az qalmışdı o boyda bina yerli-dibli
kökündәn qopa”. Cәrrahın eşitdiyinә görә, şәhәrin ortasıyla gedәn selin bir
qolu Narzan vannasının anbarına axıb, anbarda isә karbit olub. Hәmin gün
sәhәr adamları yuxudan bәrk gurultu oyatdı, bu sәsdәn döşәmә titrәdi,
pәncәrә şüşәlәri silkәlәndi. Vannanın partlama xәbәri ildırım sürәtiylә
ölkәyә yayıldı. Kislovodskda qohumu, dostu, tanışı istirahәt edәnlәr şәhәri
telefon, teleqraf, mәktub “atәşinә” tuturdular. Vә eşidәndә ki, ancaq bircә
otaq partlayıb, hadisә zamanı vannada heç kim olmayıb, adamlar sevindilәr,
bir-birlәrini tәbrik etdilәr.
Sonra buludlar nәfәsini dәrdi, istirahәt edәnlәr şәhәrә tökülüşüb,
küçәlәrin kimsәsizliyini yağışın әlindәn aldılar. Cәrraha teleqram gәlәndә
Altıncı sim
Vәtәndaş sәrnişinlәr, qayışları bağlayın, tәyyarә lazımi yük-
sәkliyә qalxmayınca papiros çәkmәk olmaz. Stüardessa
marşrut, ekipaj vә reys barәdә mәlumat verdi.
“TU-114” nәhәng motorlarının yeknәsәq sәsini sәrnişinlәrin beynindә
sınıq val kimi oxutmağa başlayanda pәncәrәlәrdәn içәri gün düşdü. Kimsә
ucadan “şükür” dedi vә günәş üçün darıxan sәrnişinlәr pәncәrәlәrә sarı
boylandılar.
On gün idi ki, Kislovodsk günәş üzünә hәsrәt idi. Elә vaxt olmurdu ki,
şәhәrin tavanından asılan bulud onun yaşıl mәnzәrәsini yağışa “qonaq”
elәmәsin vә bu “qonaqlıq”, demәk olar ki, hamının ürәyini vurmuşdu.
336 Yerlilәrin dә, istirahәt edәnlәrin dә.
Pәncәrә ağzında әylәşәn, әynindә hava rәngli dakrondan kostyumu
olan cәrrahı günәş maraqlandırmırdı. Çiynindә, boyun-boğazında rәqs
edәn günәş şüaları onun üçün payız milçәyi kimi bir şey idi. Cәrrah razı idi
ki, bundan sonra da keçirәcәyi günlәrin hamısı yağışlı olsun. Ancaq onun
istirahәtini pozub geri çağırmayaydılar. Cәrrah yağışlı, azad günlәri, yәqin
ki, uzun müddәt yadından çıxarmayacaqdı. Hәlә srağagün, dünәn, beş saat
әvvәl hәyat nә qәdәr gözәl idi, cәrrah yenicә ayaq açıb gәzәn körpә kimi
sevinirdi. O, çәtirini tutub yağışın sәsinә qulaq asa-asa parkın çal-çarpaz
cığırları ilә addımlayır, tez-tez burnunu çәkir, çiçәklәrin yuyulmuş әtrini
axtara-axtara “Xram vozduxa” qalxır, ya qayıdıb “Zamok”a gedir, ya da
“Mayskaya polyana” adlanan yamaclığa üz qoyurdu. Yağışın çәtirdә
oxutdurduğu mahnılar da cәrrahla birgә gәzirdi.
Cәrrahın böyründәki eynәkli arıq qadın tez-tez әyilib özündәn qabaqda
әylәşәn ortaboylu kök arvada nәsә pıçıldayır, başını qaldırıb cәrraha baxır,
öz-özünә deyinirdi: “Pah atonnan, az qalmışdı o boyda bina yerli-dibli
kökündәn qopa”. Cәrrahın eşitdiyinә görә, şәhәrin ortasıyla gedәn selin bir
qolu Narzan vannasının anbarına axıb, anbarda isә karbit olub. Hәmin gün
sәhәr adamları yuxudan bәrk gurultu oyatdı, bu sәsdәn döşәmә titrәdi,
pәncәrә şüşәlәri silkәlәndi. Vannanın partlama xәbәri ildırım sürәtiylә
ölkәyә yayıldı. Kislovodskda qohumu, dostu, tanışı istirahәt edәnlәr şәhәri
telefon, teleqraf, mәktub “atәşinә” tuturdular. Vә eşidәndә ki, ancaq bircә
otaq partlayıb, hadisә zamanı vannada heç kim olmayıb, adamlar sevindilәr,
bir-birlәrini tәbrik etdilәr.
Sonra buludlar nәfәsini dәrdi, istirahәt edәnlәr şәhәrә tökülüşüb,
küçәlәrin kimsәsizliyini yağışın әlindәn aldılar. Cәrraha teleqram gәlәndә
