Page 256 - "Azərbaycan ədəbiyyatı antologiyası" (Proza)
P. 256
Azÿrbaycan ÿdÿbiyyatû antologiyasû
İlqar soruşdu:
– Әmican, işlәyirsiniz?
– Bәs necә, oğlum, işsiz dә insan olar? Zadın sözü olmasın, insanı işsiz
qoymaq, balığı susuz qoymaq kimi bir şeydir.
Әvvәllәr Turşsu sovxozunda naxırçılıq elәyirdim. Bu dağ mәnim, o
dağ sәnin. Sәhәr yemәyimi Qarqar üstә, günorta yemәyimi Çarıxbulaqda...
Yastığım yastı daşlar, döşәyim güllü-çiçәkli yamaclar, yorğanım da boz
duman... Elә ki altmışı dalda qoydum, gördüm yox, ayağım sözümә baxmır.
Ürәyimdә dә sәn deyәn tәpәr qalmayıb. Çobanınkı ayağınan ürәkdi... İndi
qarovulçuluq eliyirәm. Qoca vaxtımda çiynimә tüfәng alıb mağazanın
keşiyini çәkirәm.
Onlar dostlaşdılar. Başqa sözlә desәk, yol onları dost elәdi. Cavanalar
qocanın adını da soruşdular.
– Söynalıdı, dәrdin alım.
256 Şuşada avtobus stansiyasında düşdülәr. İlqar Söynalı kişidәn
mehmanxananın yerini soruşdu.
Kişi çox tәkidlә onları evinә dәvәt elәdi.
– Burda lap yaxında oluruq, – dedi, – Gәncә qapısının altında.
Üzeyirbәygilә qonşuyuq.
Cavanlar razılıq elәyib ayrıldılar. Söynalı kişi onların arxasınca
sәslәndi:
– Yolda dediyim sözlәr birdәn xәtirinizә dәyәr ha, öz evinizdir, nә vaxt
istәsәniz gәlә bilәrsiniz. Kral iti mәsәlәsi dә düzәlәr...
***
Şәhәrlә ümumi tanışlıqdan sonra diplom işlәrinin mövzusu kon-
kretlәşdi. İlqar әvvәlki fikrindәn dönmәdi. Söynalı kişinin portreti üzәrindә
işlәmәyә başladı. Vüqar isә Cıdır düzündәn bir lövhә yaratmaq fikrinә
düşdü. Dostlar hәr sәhәr mehmanxanadan çıxıb Söynalı kişigilә qәdәr qoşa
gәlәr, burada ayrılardılar.
Şәhәrlә ümumi tanışlıqdan sonra diplom işlәrinin mövzusu kon-
kretlәşdi. İlqar әvvәlki fikrindәn dönmәdi. Söynalı kişinin portreti üzәrindә
işlәmәyә başladı. Vüqar isә Cıdır düzündәn bir lövhә yaratmaq fikrinә
düşdü. Dostlar hәr sәhәr mehmanxanadan çıxıb Söynalı kişigilә qәdәr qoşa
gәlәr, burada ayrılardılar. Vüqarın yolu bir qәdәr uzaq düşsә dә, İlqarı ötürәr,
İlqar da işini qurtaran kimi Cıdır düzünә gedәr, iri qaya üstә oturub gözlәrini
uzaqlara dikәrәk işlәyәn Vüqara baş çәkәrdi. Onlar bu dәfә yollarını bazar
tәrәfdәn salar, günorta yemәyinә hazırlıq görәrdilәr.
Söynalı kişinin ailәsi sarıdan İlqarın dili ağzına sığmazdı. Ay belә qo-
naqpәrәstdirlәr, ay mәni öz övladlarından seçmirlәr. İlqar, xüsusilә Söynalı
İlqar soruşdu:
– Әmican, işlәyirsiniz?
– Bәs necә, oğlum, işsiz dә insan olar? Zadın sözü olmasın, insanı işsiz
qoymaq, balığı susuz qoymaq kimi bir şeydir.
Әvvәllәr Turşsu sovxozunda naxırçılıq elәyirdim. Bu dağ mәnim, o
dağ sәnin. Sәhәr yemәyimi Qarqar üstә, günorta yemәyimi Çarıxbulaqda...
Yastığım yastı daşlar, döşәyim güllü-çiçәkli yamaclar, yorğanım da boz
duman... Elә ki altmışı dalda qoydum, gördüm yox, ayağım sözümә baxmır.
Ürәyimdә dә sәn deyәn tәpәr qalmayıb. Çobanınkı ayağınan ürәkdi... İndi
qarovulçuluq eliyirәm. Qoca vaxtımda çiynimә tüfәng alıb mağazanın
keşiyini çәkirәm.
Onlar dostlaşdılar. Başqa sözlә desәk, yol onları dost elәdi. Cavanalar
qocanın adını da soruşdular.
– Söynalıdı, dәrdin alım.
256 Şuşada avtobus stansiyasında düşdülәr. İlqar Söynalı kişidәn
mehmanxananın yerini soruşdu.
Kişi çox tәkidlә onları evinә dәvәt elәdi.
– Burda lap yaxında oluruq, – dedi, – Gәncә qapısının altında.
Üzeyirbәygilә qonşuyuq.
Cavanlar razılıq elәyib ayrıldılar. Söynalı kişi onların arxasınca
sәslәndi:
– Yolda dediyim sözlәr birdәn xәtirinizә dәyәr ha, öz evinizdir, nә vaxt
istәsәniz gәlә bilәrsiniz. Kral iti mәsәlәsi dә düzәlәr...
***
Şәhәrlә ümumi tanışlıqdan sonra diplom işlәrinin mövzusu kon-
kretlәşdi. İlqar әvvәlki fikrindәn dönmәdi. Söynalı kişinin portreti üzәrindә
işlәmәyә başladı. Vüqar isә Cıdır düzündәn bir lövhә yaratmaq fikrinә
düşdü. Dostlar hәr sәhәr mehmanxanadan çıxıb Söynalı kişigilә qәdәr qoşa
gәlәr, burada ayrılardılar.
Şәhәrlә ümumi tanışlıqdan sonra diplom işlәrinin mövzusu kon-
kretlәşdi. İlqar әvvәlki fikrindәn dönmәdi. Söynalı kişinin portreti üzәrindә
işlәmәyә başladı. Vüqar isә Cıdır düzündәn bir lövhә yaratmaq fikrinә
düşdü. Dostlar hәr sәhәr mehmanxanadan çıxıb Söynalı kişigilә qәdәr qoşa
gәlәr, burada ayrılardılar. Vüqarın yolu bir qәdәr uzaq düşsә dә, İlqarı ötürәr,
İlqar da işini qurtaran kimi Cıdır düzünә gedәr, iri qaya üstә oturub gözlәrini
uzaqlara dikәrәk işlәyәn Vüqara baş çәkәrdi. Onlar bu dәfә yollarını bazar
tәrәfdәn salar, günorta yemәyinә hazırlıq görәrdilәr.
Söynalı kişinin ailәsi sarıdan İlqarın dili ağzına sığmazdı. Ay belә qo-
naqpәrәstdirlәr, ay mәni öz övladlarından seçmirlәr. İlqar, xüsusilә Söynalı
