Page 154 - "Kişi, qadın və çətir"

KİŞİ, QADIN VƏ ÇƏTİR

Podol balladası

154 Kiyev bağlarında
yasəmənlər çiçəkləyib ayılanda,
Və şəhərin üzərində yayılanda ətirli rayihələri,
Mən sarışın bir mavigözlünü sevdim.
Biz əl-ələ tutub,
Podolda dolaşırdıq.
Və onun isti ovcuna
Bütün dünya sığışırdı.
O, mənə nişan üzüyü bağışlayanda,
Mən dünyada ən xoşbəxt qız idim o anda
Və düşünürdüm ki,
bu, həmişə belə olacaq.

Ancaq
hər cümə günü Podolda
Dalğalar sahilə
Batmış birisinin meyitini çıxarırdı.
Hamı başını sındırırdı ki,
Bu bədbəxtlər özləri batıb-boğulur,
Yoxsa kimlərinsə qurbanına çevrilir?
Polis cinayətkarı axtarmaqdan yorulmuşdu.
Və bu müəmma tapılmamış qalırdı.
Batanların hamısının otuz yaşı ancaq olardı,
Və hamısı da sarışın, mavigözlü.

Bir axşam o, görüşə gəlmədi,
Mən əsəbi halda şəhərdə gəzirdim.