Page 357 - Sela

Art-kafe

Rosaurita oğlanın xoşuna gәlir.
– Rosaurita ana kimi mehribandı. Rosaurita, әzizlә mә-
ni, әzizlәyim sәni. Rosaurita, arzulamaqdan, qovuşmaq
yaxşıdı, “hә” de.
Əgәr Rosauritanın piylәnmiş yumşaq ürәyini, inәklәrin
dükandan asılan içalatı kimi oxumaq mümkün olsaydı,
çox şey aydın olardı. Ancaq Rosauritanın ürәyi divanın
balıncından çıxarılmış kretona1 bürünüb, evin sahibi ölәndә
onu özüylә o biri dünyaya – cәhәnnәmә aparacaq, sonra
bәrzәxә, oradan da әlindә çörәk vә zeytun yağı saxlanan
anbarın açarı – birbaş cәnnәtә gedәcәk. Bәs indi dul qadının
axırı necә olacaq? Heç nә olmaz, otaqları yığışdırmaq
lazımdı. Ya da: indi dul qadının axırı necә olacaq? Eybi
yoxdu, ürәyini susdurmaq üçün sinәsini kretonla örtәcәk.
Ölülәrә dinclik, dirilәrә isә hәyat. Dirilәrә qәhvә ilә bulka.
– Hәmişә olduğu kimi, südlü qәhvә istәyirsәn?
– Hә, bir dә bulka gәtirin.
Rosaurita imkan düşәndә altdan-altdan әyalәtdәn gәlәn
oğlana baxır.
– Əzizim!
Əyalәtdәn gәlәn oğlanın boğazı quruyur.
– Hә, hә, o, bәd deyil... Bircә cәsarәtlәnә bilsәydim...
Eşit mәni, Rosaurita. Rosaurita, mәnә dә bir fikir ver.
Rosaurita, öz sadiq nökәrini qәbul et. Rosaurita! Ax!..
Əyalәtdәn gәlәn oğlan qәfil gerçәkliyә qayıdır. Sakitlәşir,
rәssamları tәrk edib, Rosauritaya yaxınlaşır. Cәsarәti çatsaydı,
ona ürәyini açardı. Rosaurita heç vaxt olmadığı kimi qәşәngdi.
Rosaurita qonşu masadakı xanımla söhbәt elәyir; bığlı
xanımın elә görkәmi var, sanki әvvәl hәyasız әriylә, sonra
da nankor dәlәduzlar dәstәsiylә – uşaqlarla bәdbәxt olub.
– Qonşum altı bir az aşağı olan, qapısına: “Giriş azaddır”
yazılan yeni taksilәrdәn sürür. O, az pula qurşaq yamayır,

1 Kreton – qalın pambıq parça

357