Page 227 - Sela
P. 227
İki ölü üçün mazurka
vә xәstә olur, halbuki bunda tәkcә heyvan günahkar deyil,
senyorita Ramona onu Roziklerdәn müdafiә etmәk gücündә
olmadığını hiss elәyir.
– Min dәfә sәnә demişәm ki, meymunla әylәnmә,
görmürsәn, yazıq dayanmadan öskürür?
– Tısbağa Xaropa aylarla gözә dәymir, yalnız istilәr
olanda gözә dәyir, Karuzo adlı at dözümlüdü, bütün evdә
qüssәdәn ölmәyәn yeganә mәxluqdu, qoca nökәr Etelvino
ayaqları açılsın deyә, onu hәr sәhәr gәzmәyә çıxarır, hәm
dә qaşovlayır.
Axşamlar gün batanda donya Xemma әrinә deyir:
– Bir az alma arağı ver, Teodor, nәfәs ala bilmirәm.
Donya Xemma yapışıqsızdı, alicәnab deyil, üstәlik, pinti
vә dindardı. Donya Xemmanın coşqun keçmişi olub, indisә
çox möhtәrәm padre Mantekon Sakeonun 1920-ci ildә
Uelvada çap olunan “Anaların sevinci. Xristian analar üçün
düşüncәlәr” kitabını oxuyur. Donya Xemma düz
bağırsağındakı sancılardan әziyyәt çәkir, ona görә
çobanyastığı vannası elәyir.
– Mәncә, alma arağı sәnә ziyandı, Xemma, dalı qıcıqlandı-
rır.
– Sәn mumla!
– Oldu, özün bilәrsәn, sancılanan sәnsәn. Xasiyyәtdi
dә!
Don Teodosionu xaç suyuna salanda Kasiano adı
qoymuşdular, sonra konfirmasiya mәrasimindә adını
dәyişmişdilәr. Donya Xemma vә don Teodosio Orensedә
valideynlәrinin rәhmәtә getdiyi San-Kosme meydanındakı
evdә yaşayırlar; ev tarakanlarla doludu, elә bil ekvator
meşәsidi, tualet on ildi tutulub, hәr dәfә iki vedrә su vә
şotka lazımdı, şüşәbәndin plitәli döşәmәsi xәtlәrlә, bucaqlarla
vә xaçlarla bәzәnib, hәr plitәdә dörd xәtt vә dörd bucaq
var, hәr bucağın tәrәflәrinin uzantısı kәsişәrәk üç dәnә dә
227
vә xәstә olur, halbuki bunda tәkcә heyvan günahkar deyil,
senyorita Ramona onu Roziklerdәn müdafiә etmәk gücündә
olmadığını hiss elәyir.
– Min dәfә sәnә demişәm ki, meymunla әylәnmә,
görmürsәn, yazıq dayanmadan öskürür?
– Tısbağa Xaropa aylarla gözә dәymir, yalnız istilәr
olanda gözә dәyir, Karuzo adlı at dözümlüdü, bütün evdә
qüssәdәn ölmәyәn yeganә mәxluqdu, qoca nökәr Etelvino
ayaqları açılsın deyә, onu hәr sәhәr gәzmәyә çıxarır, hәm
dә qaşovlayır.
Axşamlar gün batanda donya Xemma әrinә deyir:
– Bir az alma arağı ver, Teodor, nәfәs ala bilmirәm.
Donya Xemma yapışıqsızdı, alicәnab deyil, üstәlik, pinti
vә dindardı. Donya Xemmanın coşqun keçmişi olub, indisә
çox möhtәrәm padre Mantekon Sakeonun 1920-ci ildә
Uelvada çap olunan “Anaların sevinci. Xristian analar üçün
düşüncәlәr” kitabını oxuyur. Donya Xemma düz
bağırsağındakı sancılardan әziyyәt çәkir, ona görә
çobanyastığı vannası elәyir.
– Mәncә, alma arağı sәnә ziyandı, Xemma, dalı qıcıqlandı-
rır.
– Sәn mumla!
– Oldu, özün bilәrsәn, sancılanan sәnsәn. Xasiyyәtdi
dә!
Don Teodosionu xaç suyuna salanda Kasiano adı
qoymuşdular, sonra konfirmasiya mәrasimindә adını
dәyişmişdilәr. Donya Xemma vә don Teodosio Orensedә
valideynlәrinin rәhmәtә getdiyi San-Kosme meydanındakı
evdә yaşayırlar; ev tarakanlarla doludu, elә bil ekvator
meşәsidi, tualet on ildi tutulub, hәr dәfә iki vedrә su vә
şotka lazımdı, şüşәbәndin plitәli döşәmәsi xәtlәrlә, bucaqlarla
vә xaçlarla bәzәnib, hәr plitәdә dörd xәtt vә dörd bucaq
var, hәr bucağın tәrәflәrinin uzantısı kәsişәrәk üç dәnә dә
227
