Page 243 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Quram Odiøaria

İndi dә o vә sarı yelkәnli qayığın sahibi uzun müddәt bir-
birilәrini süzdülәr, nәhayәt, rәqibin topu gurultu qopardı.
Günortayacan döyüşdülәr...
Sarı yelkәnli qayıq batdı.
Onun yelkәni dә, dor ağacı da tamamilә mәhv edildi.
Balıqçı yanğını güc-bәla ilә söndürdü.
Әynindәki paltarını cırıq-cırıq elәmәyә mәcbur oldu,
hәmin parçaları yelkәn әvәzinә dor ağacına bağladı.
Balıqçının ağzı tәrs düşdü, hansı istiqamәtә üzәcәyini bil -
mirdi.
Bir neçә gün sonra nәzәrlәri mәğrur vә sәrbәst halda üzәn
dәniz rәngli qayığa sataşdı.
Hәmin mәqamda artıq öz kefinә hәrәkәt elәmәk istәyәn
gә mi barәdә düşünürdü ki, elә hәmin mәqamda topu gurulda -
tdı.
Toqquşma cәmi bir neçә saat davam elәdi.
Balıqçının indi insan boyunda olan sınıq dor ağacı
qalmışdı, qalan hәr şey mәhv edilmişdi.
Azuqә qurtarır, su da tükәnirdi. Qayıq dalğalar üzәrindә
aciz halda yırğalanırdı. Bu zaman nizәylә yaralanmış, yarı -
ölümcül balıqçı qayığın ortasında dayandı, birtәhәr özünü kәn -
dirlә dor ağacına sarıdı, titrәyәn qollarını geniş açdı, әvvәlcә
şüb hә ilә sәmaya baxdı, sonra isә boğuq sәslә ulu Tanrıya fәr -
yad elәdi:
– Mәn yelkәn olacağam, ey mәni Yaradan, sәn isә külәk ol!
Mәn yonqar olacağam, ey mәni Yaradan, sәn nәhәng dalğa
ol! Amma mәni mәlәk sәsli ölkәni görmәmiş öldürmә!
Xoşbәxtlikdәn dәniz tәlatümә gәldi, coşub dalğalandı, 243
Tan rı, ya da tәbiәtin namәlum qüvvәsi qayığı yerindәn tәrpәt -
di.
Günorta balıqçının gözlәrinә torpaq göründü, o da elә
hәmin an mәlәyin ilahi, xilaskar sәsini aydın şәkildә eşitdi.
Tezliklә sahilin seyrәk yaşıllığında tanımadığı şәhәr –
kәrpic dәn tikilmiş, әhәnglә ağardılmış, kirәmit taxtapuşlu
evlәr, şam ağacları, evkaliptlәr, liman peyda oldu...
Mәlәyin sәsi güclәnirdi...