Page 239 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Laøa Tabukaøvili

O, Merinin qoxusunu tutub getdi. Ancaq mәlum oldu ki,
bir neçә qız eyni әtir işlәdir. Bundan sonra da әziz Merisini
qızlardan heç cür seçә bilmәdi.
Yolu keçdilәr, sonra meşәni, çölü adladılar. Gelanı Volter
әvәz elәdi, Givinin әsgiyә dönmüş bәdәnini sürüyüb apardı.
– Aha, bu da maşınlarımız, – kimsә sevincәk qışqırdı.
İkicә dәqiqә keçmәmiş maşın qapılarının taqqıltısı eşidildi.
Cavanlar bir-birinә aman vermәdәn maşınlara dolu şur dular.
Maşınların әvvәlcә birincisi, sonra da ikincisi gurul tuyla
yerindәn tәrpәndi.
Teranqi bu haray-hәşirdә dәli kimi o tәrәf-bu tәrәfә
vurnuxur, Merinin sәsini eşitmәk istәyirdi. Özünü mühәrriki
işә salınmış maşına çırpdı, maşının tәkәrlәri xırçıldadı, ardınca
söyüş yağdırdılar.
– Dәli olmusan-nәdi, az qala maşının altına düşmüşdün!
Bıy, sәnsәn, Teranqi? – Sәs yumşaldı.
– Meri... Meri hanı? Meri hardadı?
– Bilmirәm, hansı maşınlasa getdi, – sürücü cavab verdi.
– Salamat qal, әzizim!
Teranqi yenә özünü maşının üstünә atdı, ancaq Merini tapa
bilmәdi. Hәr şey yox oldu. Oğlan da yolun kәnarında tәk qaldı.
O, donuxmuş halda xeyli dayandı, qәfildәn tükürpәdici sәslә
qışqırdı.
– Meri!!!
– Meri... Meri... Meri... – Әks-sәda yavaş-yavaş ölәzidi.

*** 239
Teranqi asta addımlarla çölü keçdi, sonra meşәyә doğru
getdi. Kol-kos alnını cızdı, ancaq heç nә hiss elәmәdi. Yoxuşu
qalxanda ayağı büdrәdi, şalvarı cırıldı. O, heç nә olmamış kimi
hәyәtә girdi. Gecәnin zülmәtindә tәk-tәnha irәlilәyib qәribә
işığa bürünmüş imarәtә doğru getdi, tәlәsmәdәn pillә lәri
qalxdı, yataq otağının qapısını açıb içәri girdi. Yataqdan hәlә
dә Merinin qoxusu gәlirdi. Qәfildәn beynindә әn doğma söz