Page 150 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Görcö nÿsri antologiyası

Bir әhvalat baş vermәsәydi, yәqin ki, işini pis görәn
adamların hamısını ağıllandırmağa başlayacaqdılar.
Günlәrin birindә tәbibin yanına bir nәfәr qaçıb gәldi,
yalvardı ki, oğluna kömәk elәsin.
Tәbib razılaşdı, çantasını götürüb oğlanın yanına tәlәsdi.
– Oğlana nә olub? – o, yolda soruşdu.
– Yemir, içmir, elә hey yatır, xiffәt elәyir, – gәlәn adam
cavab verdi.
– Nәyin xiffәtini elәyir?
– Küçüyünü itirib, hәmin gündәn dә yatağa yıxılıb, qәm-
qüssәyә batıb.
– Küçükdәn ötrü? – tәbib özünü itirmiş halda ayaq
saxlayıb bir dә soruşdu.
– Xeyirxahlıq elә, oğlumu qurtar! – Kişi yalvarırdı.
– Bu çox ağır xәstәlikdir, mәn onu müalicә elәyә
bilmәrәm, – tәbib getmәkdәn boyun qaçırdı.
Gәlәn adam onu utandırmağa başladı:
– Sәn necә tәbibsәn ki, uşağa kömәk elәmәk istәmirsәn!
Ancaq tәbib inad göstәrir, getmirdi.
Әtrafda camaat yığışmağa başladı. Nәhayәt, bir nәfәr
yumruğunu tәbibin burnunun ucunda oynada-oynada dedi:
“Görünür, sәni yaxşı ağıllandırmayıblar...”
Tәbib onu nә gözlәdiyini başa düşüb çar-naçar razılaşdı.
Ancaq tәlәb elәdi ki, oğlan müalicә vaxtı yatmalıdır.

Artıq oğlanın küçüyünün necә yoxa çıxdığını, harada it-
diyini sizә söylәmәk vaxtıdır.
150 Şәhәr camaatı başıbәlalı tәbibini әzişdirib qovandan sonra
o, uzun müddәt yolun qırağında oturdu. Heç nә anlamırdı. Bir
qәdәr özünә gәlәrәk, dәrәdәki bulağa enib yuyundu, dәsmalını
isladıb şişmiş burnunun üstünә qoydu.
Sonra otluqda uzandı.
Gözlәrini yumdu – bütün bәdәni ağrıyır, yumruq dәyәn
yerlәr zoqquldayırdı.
Qımıldanmaqdan qorxurdu, bilmirdi ki, hara getsin.