Page 149 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Quram Petriaøvili

– Çox gözәl... Boş şeydir...
– Bu dәqiqә öz beynin dağılanda necә gözәl olduğunu
bilәrsәn! – kişi hәdәlәdi.
Camaat әylәncәnin lәzzәtini әvvәlcәdәn duyub kişinin
evinin qabağına yığışmağa başladı.
Hamı gözlәyirdi ki, indicә qapı açılacaq, tәbib pillәkәndәn
kәllәmayallaq uçacaq.
Ancaq söyüş, bağırtı eşidilmirdi.
Tәbib gülümsәyә-gülümsәyә bayıra çıxdı, ev sahibi isә ey-
vandan onun arxasınca qışqırdı:
– Allah sәni sevindirsin!
Adamlar şübhәylә bir-birinә baxıb gözlәrini ona zillәdilәr:
– Nәdir, sarsaqlayırsan?
– Nә sarsaqlamaq?! Bir andaca müalicә elәdi – tәbib yox,
cadugәrdir! İnanmırsınızsa, bir özünüz dә yoxlayın!
Dәrhal tәbibi sınaqdan keçirmәk istәyәnlәr tapıldı. Tәbib
onları evinә aparıb hәtta köhnә azarlarını da müalicә elәdi.
Şәhәrә söz yayıldı ki, tәbib möcüzә yaradır.
Adamlar inanmır, şübhәlәnir, anlamırdılar: necә oldu ki,
onların başıbәlalı tәbibi qәfildәn möcüzәgöstәrәnә çevrildi?
Amma tәbib, doğrudan da, hansı azarı desәn, tez vә yaxşı
müalicә edirdi.
Nәhayәt, inanmalı oldular.
Hamını xüsusilә bir mәsәlә tәәccüblәndirirdi ki, tәbib
dәrmanlarını xәstәyә zorla içirtmir. Sadәcә onunla xәlvәtә
çәkilir, gözlәrini yummağı xahiş elәyir, sonra әlini xәstәnin
әlinә toxundururdu; ağrılar bir göz qırpımında yox olur, yaralar
sağalırdı. 149
Şәhәr camaatı baş sındırırdı: tәbib hansı bir sehrli vasitә
tapıb, bu nә sirdir?
Düşündülәr, daşındılar, bu qәrara gәldilәr: döyülmәyi
tәbibin xeyrinә olub! Sonra digәr başısoyuq, vecsiz adamlara
göz qoymağa başladılar ki, onları da әzişdirmәk lazım de -
yilmi?
Balaca şәhәr yaxşı şәhәr olsa da, әzişdirilmәyә layiq
adamlar kifayәt qәdәr idi.